 |
Indische Pariahond |
|
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
India | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
| De Indiase pye-dog, ook bekend als de Desi dog, is een oud inheems ras dat voorkomt in heel India, Pakistan, Bangladesh, Afghanistan en zelfs buiten Zuid-Azië. Archeologisch bewijs wijst erop dat Indiase pye-dogs dateren van ongeveer 15.000 voor Christus, het ras is ontwikkeld door natuurlijke selectie in plaats van enige andere vorm van selectie. Er is een schedel van een Indiase pye-dog gevonden op de oude Indiase site van Mohenjo-daro en er zijn prehistorische grotschilderingen met afbeeldingen van het ras ontdekt in de rotsschuilplaatsen van Bhimbetka. Het was te zien in de National Geographic Channel film Search for the First Dog samen met andere verwante oude types, zoals de Kanaänhond van Israël en de Australische dingo. De Indische pye-dog werd geïntroduceerd op de Andaman eilanden met de oprichting van een strafkolonie, omdat honden voorheen onbekend waren bij de Andamanen. Hoewel de Indiase pye-dog zeer intelligent en gemakkelijk te trainen is, werd het ras opzettelijk gebagatelliseerd tijdens de Britse Raj door handelaren die hun buitenlandse rassen in het land wilden verkopen. Hun populariteit in het Westen in de afgelopen jaren heeft er echter toe geleid dat honderden honden uit het Indiase subcontinent zijn geëxporteerd. In 2015 werd er een rasstandaard gepubliceerd in de Indian Kennel Gazette, een publicatie van de Kennel Club van India, en werd de hond erkend door de Primitive and Aboriginal Dog Society (PADS), een internationale groep liefhebbers gevestigd in de VS. Sommigen in de samenleving zien deze honden als een risico, verwijzend naar hun groeiende populatie in India in de afgelopen jaren. Ze zien de honden als een bedreiging en een plaag vanwege het constante blaffen en bijten. De meeste van deze aanvallen zijn echter het gevolg van menselijke provocatie, zoals het slaan met stokken of het gooien van stenen naar de honden. Het aantal hondenbeten en sterfgevallen door hondenaanvallen neemt elk jaar toe. Omdat deze honden meestal niet gevaccineerd zijn, zijn ze vaak dragers van hondsdolheid. Pariahonden zijn zeer alert en sociaal. Ze worden gebruikt als waak- en politiehonden en zijn erg territoriaal en defensief. Ze moeten als pup goed gesocialiseerd worden en doen het goed met gezinnen en kinderen als ze de kans krijgen. Ze zijn zeer intelligent en gemakkelijk te trainen, in dit verband zei dierenarts Premlata Choudhary: "desi honden zijn veel intelligenter en robuuster dan de meeste honden van gecontroleerde rassen waar mensen zoveel geld aan uitgeven". Gezondheid Omdat ze een natuurlijk geëvolueerd ras zijn, hebben ze zeer weinig gezondheidsproblemen en gedijen ze met minimaal "onderhoud" in geschikte klimaten. De huid vereist heel weinig verzorging en de honden zelf zijn relatief schoon. Ze hebben weinig lichaamsgeur. Genetische aandoeningen zoals heupdysplasie zijn uiterst zeldzaam, omdat er geen inteelt plaatsvindt en de dominante genen die hun overleving bevorderen in de loop der tijd op natuurlijke wijze zijn geselecteerd. De meeste sterfgevallen zijn te wijten aan ongelukken op wegen en spoorwegen, gebrek aan voedsel of vervuild water, tumoren in het lichaam of klappen van mensen. Indische pariahonden zijn een voorbeeld van pariahonden, een oude groep honden die door natuurlijke selectie is geëvolueerd. Ze hebben rechtopstaande oren, een wigvormig hoofd en een gebogen staart. Hoewel de meeste straathonden in het Indiase subcontinent in feite Indiase honden zijn, worden de namen van dit ras vaak ten onrechte gebruikt om te verwijzen naar alle stedelijke zwerfhonden in Zuid-Azië, ook al passen sommige loslopende honden in het Indiase subcontinent niet in het "paria-type" en zijn ze misschien geen zuivere inheemse honden, maar gemengde rassen, vooral rond plaatsen waar Europese kolonisten zich historisch vestigden in India, als gevolg van hun vermenging met Europese hondenrassen. Dit zijn middelgrote, vierkante tot licht rechthoekige, kortharige honden. De hond heeft een dubbele vacht, een grove bovenvacht en een zachte ondervacht. De meest voorkomende kleuren zijn bruin, variërend van donkerbruin tot roodbruin, met of zonder witte aftekeningen. Effen zwarten zijn zeldzaam, maar sommige honden wel. Schaduwvachten, gestroomd, effen wit en Dalmatiër-achtige aftekeningen worden nooit gezien in zuivere populaties. Deze kunnen een teken zijn van vermenging met moderne rassen, aangezien ze alleen worden gezien bij honden in steden en andere plaatsen waar uitheemse honden zijn geïntroduceerd. Het hoofd is middelgroot en wigvormig. De snuit is spits en even lang of iets langer dan het hoofd. De nek is edel en de voorpoten staan rechtop. De achterbenen zijn licht hellend. De draf is kort. De ogen zijn amandelvormig en donkerbruin. De oren zijn rechtop gehouden en spits aan de punten, met een brede basis, laag op het hoofd geplaatst, en de staart is gekruld en wordt hoog gehouden wanneer hij opgewonden is. |
Nederlands (nl-NL)