 |
Boxer |
|
FCI standaard Nº 144 |
||
Land van oorsprong |
Duitsland | |
Vertaling |
Francis Vandersteen | |
Groep |
Groep 2 Pinschers en schnauzers, molossers, berg- en sennenhonden | |
Sectie |
Sectie Molossers en berghonden | |
Werkproef |
Met werkproef | |
Definitieve erkenning door de FCI |
zaterdag 01 januari 1955 | |
Publicatie van de geldende officiële norm |
dinsdag 01 april 2008 | |
Laatste update |
woensdag 09 juli 2008 | |
En français, cette race se dit |
 |
Boxer |
In English, this breed is said |
 |
Boxer |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
 |
Deutscher Boxer |
En español, esta raza se dice |
 |
Boxer |
Gebruik |
| Werkhond en gezelschapsdieren. |
Kort historisch overzicht |
| Het is de kleine Bullenbeisser, ook wel Bullenbeisser Brabant, die wordt beschouwd als de directe voorouder van de Boxer. Het verhogen van Bullenbeissers was in handen van jagers, die het gebruikt voor de jacht. Zijn taak was om het spel zetten door de honden en een hold totdat de jager arriveert en voltooit het dier te grijpen. Voor deze functie de hond moest een mond te hebben met tandbogen zo breed mogelijk om zijn greep te waarborgen en te houden. De Bullenbeisser die deze kenmerken had was best in staat om hun taak te vervullen. Dus ze werden gebruikt voor de fok, functie en gebruik op dat moment was het enige criterium voor de fokkerij. En selectie werd uitgevoerd, die produceerde een hond met een brede snuit en neus draaide (omhoog en terug geduwd). |
Algemeen totaalbeeld |
| De Boxer is een middelgrote hond, met kort haar, pakte aspect, vierkante lichaamsbouw en sterke botten. Spierstelsel droog, krachtig ontwikkeld en prominent aanwezig is. De vormen zijn levendig, vol adel en kracht. De Boxer moet verschijnen niet zwaar of onhandig, maar het heeft geen gebrek aan stof of lichter. |
Belangrijke verhoudingen |
| Lengte van het lichaam ten opzichte van de schofthoogte constructie van een vierkant, waardoor de lijnen die een horizontale en twee verticale achterwand bakenen, een door het punt van de schouder de andere die door de zitbeenknobbel een vierkant vormen. Borsthoogte in vergelijking met de schofthoogte: De borst reikt tot de ellebogen. De hoogte van de borst is gelijk aan de helft van de schofthoogte. Lengte van de rug van de neus met betrekking tot de lengte van het hoofd: de verhouding tussen de lengte van de neus (gemeten vanaf de binnenhoek van het oog aan het einde van de neus) en de lengte van het hoofd (gemeten vanaf de hoek van het oog naar het punt van het achterhoofd) is 1/2. |
Gedrag en karakter (aard) |
| De Boxer moet sterke zenuwen, er zeker van zijn, kalm en evenwichtig. Zijn karakter is van het grootste belang en we moeten de meest zorgvuldige aandacht. De toewijding en loyaliteit toonde hij aan zijn baas en zijn familie worden altijd beschouwd, evenals zijn niet aflatende waakzaamheid en moed als verdediger. Het is veilig voor de familie, maar wantrouwend tegenover vreemden, en gezelschapsdieren gay friendly in het spel, maar weet niet bang als hij boos wordt. Het is gemakkelijk om te trainen met zijn volgzaamheid, zijn vertrouwen en gezelschapsdieren zijn moed, natuurlijke scherpte en geur vaardigheden. Met deze schone en gemakkelijk te onderhouden, is het ook leuk en waardevol als een huisdier en als extra hond als verdediging en nut. Zijn karakter is betrouwbaar, zonder bedrog of sluw en behoudt deze kwaliteiten als ze ouder worden. |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Hoofd |
Dit is het hoofd dat geeft de Boxer zijn karakteristieke look. Het moet in verhouding staan tot het lichaam en lijken niet te licht noch te zwaar. De snuit moet zo breed en krachtig als mogelijk te maken. De schoonheid van het hoofd is afhankelijk van de balans tussen snuit en schedel. Welke hoek je kijkt naar je hoofd, gezicht, boven-of zijwaarts, moet de snuit altijd in verhouding staan tot de schedel, dat wil zeggen, nooit te klein lijken. Het hoofd moet schoon en geen tekenen van rimpels. Het is echter vanzelfsprekend dat rimpels te vormen op het hoofd als de hond alert is. Rimpels die, aan beide zijden, afwijken van de wortel van de neus naar beneden, zijn ze, permanent gemarkeerd. De donkere masker beperkt zich tot de snuit en moet duidelijk onderscheiden van de kleur van het hoofd, zodat er geen donkerder de uitdrukking van het gezicht. | |
Schedel |
De schedel moet zo slank en hoekig mogelijk. Het is licht gewelfd, niet te korte bal-vormige of vlakke, niet te breed, achterhoofdsknobbel niet te hoog. De voorhoofdsgroef is licht alleen gemarkeerd, moet het niet te diep, in het bijzonder tussen de ogen. | |
Stop |
Het voorhoofd vormt een breuk met de snuit duidelijk aangegeven. | |
Facial region |
||
Neus |
Grote, zwarte, zeer licht opgedoken met wijde neusgaten. De punt van de neus is bovenaan iets hoger dan hoofdmap van de neus. | |
Voorsnuit |
Het is sterk ontwikkeld in de driedimensionale ruimte, en dus geen puntig of smal of kort of ondiep. De eigenschappen worden beïnvloed door a) de vorm van de kaken, b) het uitvoeren van tanden en c) Vorm van lippen. De tanden worden zo ver mogelijk van elkaar liggen en een goede lengte. Daarom is de voorkant van de snuit breed, bijna vierkant en vormen een stompe hoek met de snuit. Voorkant van de bovenste lip rust op de rand van de onderste lip. Chin, alle gevormd door de opstaande onderkaak en onderlip niet overdreven dan de bovenste lip, maar wel, minder verborgen door haar van voren als in profiel, kin moet goed gemarkeerd. Mond gesloten, hoektanden en snijtanden van de onderkaak mag niet zichtbaar zijn, niet de taal. De mediane raphe van de bovenste lip is duidelijk zichtbaar. |
|
Lippen |
De lippen voltooien de vorm van de snuit. De bovenlip is dik en gevoerd en vult de ruimte gevormd door de onderkaak onderschreden, en wordt ondersteund door de onderste hoektanden. | |
Neusbrug |
De snuit mag niet worden ingesprongen als in de bulldog, maar het moet niet te vallen. | |
Kiezen / tanden |
De onderkaak hoger is dan de bovenkaak en bochten enigszins omhoog, de Boxer is onderschreden. De bovenkaak is breder aan het punt van bevestiging aan de schedel en verliest weinig in breedte naar voren. De tanden zijn sterk en gezond. De snijtanden zijn gerangschikt in een rechte lijn zo regelmatig mogelijk, tanden gezet en uit elkaar en een goede grootte. | |
Wangen |
Ontwikkeling wangen moeten in verhouding staan met de sterke kaken zonder al te veel uitsteekt, in plaats van ze zal opgaan in de snuit met een lichte boog. | |
Ogen |
De donkere ogen moeten niet te klein, noch uitpuilend of diepliggend, de uitdrukking brengt energie en intelligentie zonder schijnbare bedreigend of piercing. Oogranden moet donker zijn. | |
Oren |
De natuurlijke oren zijn van formaat bevestigd aan elke zijde van de schedel in het hoogste punt, worden ze toegepast tegen de wang wanneer de hond in rust en vallen uit een duidelijke vouw vooral wanneer de hond attent is. | |
Hals |
| De bovenste lijn trekt uit de duidelijk gemarkeerde nek tot de schoft een elegante curve. De hals moet van voldoende lengte, ronde, sterk, gespierd en droog. |
Lichaam |
||
Algemeenheid |
Square. Lichaam rust op stevige en rechte. | |
Schoft |
De schoft moet goed uit. | |
Rug |
De hele rug en lendenen moeten kort, sterk, recht, breed en sterk gespierd. | |
Croupe |
Licht hellend, breed en slechts licht gebogen. Het bekken moet lang en breed, vooral bij teven. | |
Borst |
Het is hoog en reikt tot aan de ellebogen de hoogte gelijk is aan de helft van de schofthoogte. Goed ontwikkelde voorborst. | |
Ribben |
Ribben goed gewelfd, maar niet tonvormig tot ver naar achteren. | |
Flank |
Flanken kort, recht en iets verhoogd. | |
Onderlijn en buik |
Teken een elegante bocht naar achteruit. | |
Staart |
| Hoog aangezet in plaats van laag. De staart is van normale lengte en is natuurlijk. |
Ledematen |
Voorhand |
||
Algemeen |
Gezien vanaf de voorkant, de voorbenen verticaal en parallel, moet zijn zwaar van bot. | |
Schouders |
Lang en schuin, goed aanliggend aan de borstkas, niet overbelast spieren. | |
Opperarm |
Lang, vormt een rechte hoek met het schouderblad. | |
Ellebogen |
Niet te strak tegen de borst, noch naar buiten gedraaid. | |
Onderarm |
Verticaal, lang, droog en gespierd. | |
Voorvoetwortelgewricht |
Sterk, goed gedefinieerd, maar niet overdreven. | |
Voormiddenvoet |
Kort, bijna loodrecht op de grond. | |
Voorvoeten |
Kleine, ronde; vingervast; voetzolen dik en hard. | |
Achterhand |
||
Algemeen |
Zwaar gespierd, met spieren hard en zeer prominent aanwezig. Van achteren gezien moeten de achterbenen recht zijn. | |
Dijbeen |
Lang en breed. Gezamenlijke hoeken van de heup en de knie, maar zo weinig mogelijk. | |
Onderbeen |
Zeer gespierd. | |
Knie |
In normale station moet de knie genoeg bewegen om raaklijn aan een lijn loodrecht op de grond beneden de punt van de heup. | |
Achtermiddenvoet |
Kort met kleine hoek van 95-100 ° ten opzichte van de grond. | |
Spronggewricht |
Sterk, goed gedefinieerd, maar de punt wordt niet opgedraaid. De hoek van het spronggewricht moet ongeveer 140 °. | |
Achtervoeten |
Iets langer dan de voorkant. Handvast met dikke voetzolen en schijven. | |
Gangwerk |
| Levendig, vol kracht en adel. |
Huid |
| Droog, elastisch, zonder plooien. |
Coat |
||
Haarkwaliteit |
Kort, hard, glanzend en aanliggend. | |
Haarkleur |
Fawn of gestroomde. De nuances van fawn, variërend van lichtgeel tot donker herten rood, maar de middentonen zijn die de mooiste (rood fawn). Het masker is zwart. De gestroomde variëteit in de richting van de ribben, donkere of zwarte strepen op een fawn achtergrond die kan gaan door alle rangen hierboven beschreven. Deze strepen moeten duidelijk te onderscheiden van de onderkant van de jurk. In principe zijn de witte aftekeningen mogen niet worden afgewezen, en kan zelfs vrij aangenaam. | |
Maat en gewicht |
||
Schouderhoogte |
Hoogte gemeten vanaf de schoft langs een verticale lijn bij de elleboog. Reuen 57 tot 63 cm, teven 53-59 cm. | |
Gewicht |
Reuen meer dan 30 kg (voor een grootte van ongeveer 60 cm schofthoogte). Teven ongeveer 25 kg (tot een hoogte van ongeveer 56 cm schofthoogte). | |
Defecten |
| • Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
General defecten |
GEDRAG / KARAKTER Gebrek aan karakter.HEAD Gebrek aan adel en uitdrukking, gezicht donkere, hoofd Pinscher of Bulldog. Afkanting vallen; lederen neus (neus glad, glanzend, zonder granen), truffel die van kleur verandert, afhankelijk van atmosferische omstandigheden; neus duidelijk. Snuit te puntig of te licht, tanden of tong zichtbaar snuit gesloten; Leaky onderwerp. Verdraaien of zijwaartse afwijking van de onderkaak, tandheelkundige implantatie defect, defecte of zwak tanden als gevolg van ziekte. Clear eye zegt roofvogel, derde ooglid pigmentatie. Drijvende oren, half rechtop of rechtop, roze oren.HALS Korte, dikke aanwezigheid van keelhuid.LICHAAM Niet al te breed of te dicht bij de grond. Ongedekte rug, karperrug, terug zwaaien, mager. Lendenen lange, smalle, slappe, slecht vastgemaakt aan de romp gebogen. Hangende staart, smalle bekken. Falling buik, holle flanken.STAART Hecht te laag, gebroken staart.VOORHAND Leden en voeten genaamd Louis XV. Schouders slecht bevestigd. Ellebogen. Kleine karper. Voeten van haas, plate voeten, gespreid.ACHTERHAND Zwakke spieren; achterhand te weinig of te sterk gehoekte; hoek van het spronggewricht te sluiten met middenvoetsbeentje te schuin. Koehakkigheid of vat, strakke hamstrings. Hubertusklauwen. Voeten van haas, plate voeten, gespreid.GANGWERK Aanpak eend sommige uitgrijpend gangwerk, stijf. Hond die zal kuieren.KLEUR Masker die verder reikt dan de snuit. Gestroomd te dicht of te schaars. Distributie lelijke witte vlekken, bijvoorbeeld hoofd geheel wit of wit aan de ene kant. Wit meer dan een derde van de jurk. Kleuren gesmolten. De grondkleur vuil andere kleuren. |
Defecten die leiden tot uitsluiting |
| Agressief of schuw. Nature korte staart. |
NB : |
| • Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Bibliografie |
| http://www.fci.be/ |
Gedetailleerde geschiedenis |
| De Boxer is een Duits ras waarvan de creatie pas vanaf het einde van de 19e eeuw dateert. Toch gaat de oorsprong terug tot het begin van de tijd, toen de man jaagde en oorlog voerde met Molosses. Vanaf de oudheid, inderdaad, dan in de Middeleeuwen, vindt men het spoor van honden, krachtig gebouwd, zeer heterogeen van type, gebruikt voor hun kracht en hun agressiviteit. De meeste oude volkeren en grote militaire strategen vormden echte hondenlegioenen, nuttig bij hun veroveringen. Het is dus in het bijzonder dat de Hyksos, bevolkingsgroepen uit Azië, enorme Molossianen in Egypte invoerden, of dat Philippus van Macedonië, de vader van Alexander de Grote, Mastins gebruikte om veldslagen te winnen. In 101 voor Christus moesten de Romeinen zelf vechten tegen machtige honden die de Cimbri, een stam uit Noord-Europa, hadden meegebracht. Veel later, ten tijde van de Renaissance, wist Hendrik VIII van Engeland de legers van Karel V te verslaan dankzij vingerkootjes van meer dan vijfhonderd Mastiffs bewapend met ijzeren kettingen, stalen messen bedekt met metalen harnas of leer. Dit type hondensoldaat werd ook gebruikt om groot wild te dwingen, zoals de wilde beer of stier. Toen, in de loop van de eeuwen, toen de man niet echt hoefde te jagen om te leven en tegelijkertijd vechttechnieken evolueerden, moesten deze dieren zich aanpassen aan nieuwe taken. Dus, volgens de gewoonten en gebruiken van de bevolking, werden geleidelijk verschillende soorten honden in heel Europa gevestigd, de meesten werden bewakingshonden, de anderen werden, ondanks zichzelf, de sterren van eerlijke gevechten waarbij ze werden gedwongen om stieren en wilde dieren te trotseren. Deze Mastiffs zouden de voorouders baren van de Mastiff en de Bulldog in Groot-Brittannië, de Bordeauxdog in het zuidwesten van Frankrijk en, in Duitsland, de Grote Deen en de Bullenbeisser, waarbij de laatste de oorsprong is van de Boxer die we vandaag kennen. De Bullenbeisser, voorheen ook wel genoemd; volgens oude Germaanse teksten; canis ursiritus (berenhond), canis porcatoris (wilde zwijnenhond), zou spoedig de grenzen overschrijden, en in de tweede helft van de negentiende eeuw werd hij aangetroffen in Nederland, België en het oostelijke deel van de wereld. France. De Danzig Bullenbeisser en de kleinere Bullenbeisser Brabant werden onderscheiden, zoals twee fokkers in 1877 in de krant Der Hund und seine fagd beschreven: "Hij is een imposante hond, sterk, serieus. Het vertegenwoordigt de meest intelligente hond van het ras van de honden en meet bijna 55 cm. Hij heeft een korte, brede, opgerichte snuit, met voren en hangende kinnen. De kop is breed, de diameter is breder dan die van een ander ras. De ogen zijn enigszins schuin en enigszins bedekt door de huid van het voorhoofd. Hij heeft rimpels op zijn voorhoofd en wangen. De oren zijn niet gesneden. De rug is recht. De kleur is fawn, met wolfstrepen. " Het is duidelijk dat deze beschrijving doet denken aan een Dogue-type hond, maar kan evenveel zijn voor de Engelse Mastiff als voor de toekomstige Boxer en, waarom niet, de Bulldog. En het is naast in Groot-Brittannië dat we moeten zoeken naar de andere oorsprong van de hedendaagse Boxer. De Britten herinneren er vaak aan dat het dankzij een Bulldog is dat de naam van Tom antwoordde dat de eerste Boxer was geboren. Elizabeth Sommerfield, de beroemde fokker van over het Kanaal, presenteert deze illustere voorouder in zijn boek The Boxer: "In 1890 woonde Dr. Toennissen in München en bezat hij een Engelse Bulldog genaamd Tom. Helaas heeft niemand een portret van deze hond, maar één ding is zeker: het was zo wit als sneeuw. Het staat ook vast dat het op de Bulldogs van de late negentiende eeuw leek. Hij leek zelfs veel meer op de huidige Boxer dan de Bulldog die we vandaag in de tentoonstelling ontmoeten. " Een witte hond van het Bullenbeisser-type, genaamd Alts, werd vervolgens gedekt door Tom en uit deze bond werd Flocki geboren, de eerste bokser die onder die naam werd vermeld in het Origins-boek van de bokser. Toch was Flocki waarschijnlijk geen uitzonderlijke hond. In Dogues en Bulldogs ging Dr. Maurice Luquet zo ver om te schrijven dat hij in feite een "soort Bulldog-klootzak" was. In 1895, ter gelegenheid van de hondenshow in München, hebben enkele amateurs zowel het ras als de naam opgelegd die het vandaag draagt. Elizabeth Sommerfield vertelt hoe een zekere Friedrich Roberth, geboren in Wenen, Oostenrijk, een fokker van Airedales maar ook een kortharige hondenliefhebber, in 1895 naar München kwam met twee vrienden, Elard Kônig en R. Hopner, en hoe ze alle drie succesvol waren. om de Duitse Club van de Sint-Bernardus te overtuigen om een klas "Boxer" te presenteren tijdens de hondendemonstratie die in deze stad werd gehouden. Vier honden waren in deze categorie ingeschreven, maar alleen Flocki ging door naar het nageslacht. De oprichting van de Deutscher Boxer Klub en de eerste tentoonstelling die onder auspiciën werd georganiseerd, maakte het mogelijk om het jaar daarop een twintigtal onderwerpen te verzamelen. En zelfs als ze relatief heterogeen waren; sommige zijn wit, andere wild met gestroomde punten; een aanzienlijk aantal van deze dieren was duidelijk vergelijkbaar met de Bulldogs, dat wil zeggen, ze waren groter, lichter dan de huidige Boxers. In de nasleep van de tentoonstelling in München besloten Duitse amateurs om de eerste standaard van het ras te schrijven. Het duurde niet minder dan zes jaar om een acceptabele tekst te bedenken, die uiteindelijk officieel werd goedgekeurd in 1905. Ondertussen werd het eerste bokser-onlymagazine in 1904 gemaakt, net zoals de fokkerij was begonnen. een significante hausse. De Eerste Wereldoorlog zou helaas een groot vooroordeel aan de Duitse fokkerij toebrengen en pas in de vroege jaren twintig werd de Boxer onder leiding van Fritz Muller erkend als werkhond. De progressie van het ras in Duitsland was daarom normaal tot de Tweede Wereldoorlog: terwijl er in 1933 30.000 inscripties waren opgenomen in het boek van oorsprong, waren er 38.000 in 1938. Het nut van de Boxer was nu toegestaan zodat aan het eind van het conflict veel fokkers werden gekocht door de geallieerde troepen die in Europa waren geïnstalleerd, met name door Amerikaanse troepen, die hen overzee introduceerden. Zich bewust van de schade die een dergelijke bloeding kon veroorzaken, beperkten Duitse hondenbezitters de export en trachtten ze de nationale fokkerij te bevoordelen; die de Amerikanen verhinderden om een van de beste exemplaren van het ras te kopen, Heiner von Zwergeck, waarvoor ze echter bereid waren tweeduizend dollar uit te geven. In 1968 bedroeg het fokboek van de Duitse Club 80.000 registraties. Dit personeelsbestand is vandaag meer dan 150000. Sinds de oprichting van de Boxer Club de France in 1922 in Straatsburg, is de Boxer wereldwijd bekend, wat het succes van de Duitse fokkerij bevestigt. De ongekende mode van de Duitse herder en Boxer heeft aangetoond dat met een gestandaardiseerde standaard en een goede aanpassing aan de behoeften van het publiek, een race overal kan zijn. Honden die op zoek waren naar een Dogue-hond, maar niet te omvangrijk en zo elegant mogelijk, vonden in Boxer de vervulling van hun ambities, die Elizabeth Sommerfield, met een Britse humor, in deze termen beschrijft: "Ze doen niet geen hond willen, geen hond te moeilijk om te behandelen, niet te moeilijk om te voeden, geen hond te groot, niet te klein. Hij moet ook van kinderen houden, trouw zijn en een goede bewaker zijn. De Boxer kan aan al deze verwachtingen voldoen. " De Boxer heeft van zijn voorouder Bullenbeisser natuurlijk een moed en een energie geërfd die duidelijk boven het gemiddelde liggen. Tegenwoordig is het echter geen vechthond meer, omdat Duitse fokkers vanaf het begin van de eeuw hebben geprobeerd het karakter ervan te verzachten om er een dier van te maken dat perfect is aangepast aan onze moderne beschaving. De onderwerpen van vandaag worden gevraagd om sociaal en volgzaam te zijn, terwijl ze hun leraar op elk moment, op elke plaats en onder alle omstandigheden kunnen verdedigen. En als de Boxer een zeer aangenaam huisdier is, weet hij ook, wanneer de situatie dit vereist, om te veranderen in een formidabele verdedigingshond. Elizabeth Sommerfield haalt een Boxer aan die naar Kenia wordt geëxporteerd om als voogd te worden gebruikt en die daar stierf om zijn meester te verdedigen, nadat de messen van de aanvallers hem ernstig hadden verwond zonder hem van zijn plicht af te leiden; voorbeeld dat perfect de persoonlijkheid van deze hond illustreert. In het dagelijks leven, gelukkig, is het zeldzaam voor de Boxer om een dergelijke situatie onder ogen te zien, maar hij is goed; en geruststellend; te weten dat hij in staat is om zoveel moed te tonen. Vooral omdat zijn atletische morfologie, zijn krachtige spierstelsel en zijn ongemakkelijke facies genoeg zijn om de meest roekeloze denken. De gehechtheid van de bokser aan zijn meester is net zo legendarisch als het plezier dat hij voelt bij het delen van kinderspellen. Zijn uitbundigheid is bekend en hij heeft soms zelfs moeite om op zijn plaats te blijven; dit is een van de redenen waarom, zelfs als zijn passie vriendelijker is dan echt genant, hij nauwelijks de juiste metgezel is voor ouderen. In principe echter, als het dier heel vroeg wordt opgevoed en als zijn meester weet hoe stevig te zijn, is er geen grote moeilijkheid te vrezen en kan men de beste resultaten behalen. Het is zeker geen kwestie van het een gevaarlijk beest maken, dat wil zeggen een oncontroleerbaar dier, maar in. Door een octrooi af te leggen als een verdedigingshond leert hij zichzelf onder de knie te krijgen, bepaalde reflexen te verkrijgen, een nauwkeurige volgorde te gehoorzamen en, natuurlijk, zijn meester te beschermen. Na een gespecialiseerde training kunnen alle Boxers deze tests ondergaan, zonder vechthonden te worden. Er is soms verwarring in de hoofden van het publiek over dit, en het is belangrijk om de waarheid te herstellen: alle gepatenteerde boksers "defensiehonden" zijn perfect geschikt om met familie te leven, met kinderen te spelen en rond te lopen; ze hebben gewoon een knowhow die niet noodzakelijk al hun soortgenoten heeft. In Duitsland zijn selectietests uiteraard gebaseerd op morfologische kenmerken, maar worden ze aangevuld met strenge karakterbeoordelingstests. Dit zorgt ervoor dat de hond het verdedigingsinstinct, de beet en een goed zenuwevenwicht heeft. Hij moet een schot kunnen horen zonder zijn taak te verlaten (deze test bestaat ook in Frankrijk tijdens de passage van de verdediging van de octrooihond). Pas nadat hij deze tests heeft doorstaan, kan hij worden gebruikt door de politie, evenals de Duitse herder, de Dobermann of de Rottweiler. De Boxer is niet gemaakt om in een appartement te wonen. Hij heeft ruimte nodig, een tuin waar hij de hele dag kan doorbrengen, voordat hij 's nachts terugkeert in het ouderlijk huis. De meester van zo'n hond moet hem hoe dan ook lange wandelingen aanbieden, waarbij hij volledig kan rennen, lopen en externaliseren. Let op allemaal hetzelfde! hij kan de neiging hebben zich ongemakkelijk te voelen bij andere dieren, en de meester moet hem altijd kunnen terugbellen als hij zijn overheersing te veel wil bevestigen: de Boxer is zeker beschaafd, maar hij is een Dogue zelfs indien. Gelukkig staat dit dier gemakkelijk omdat het intelligent is. En, als hij het leuk vindt om vermaakt te worden, te springen, te springen, een stok terug te brengen die naar hem wordt gegooid, om een bal te spelen met zijn jonge meesters, kortom om te laten zien dat hij bestaat en dat hij dol is op die hij ' zorg voor hem, dat is geen reden om toe te geven aan al zijn grillen. De Boxer is erg gespierd, zeer zeker van zichzelf, maar het mag niet worden toegestaan om het risico te nemen een kind, een bejaarde persoon te verwonden of het meubilair te breken onder het voorwendsel dat hij plezier heeft. Jean Batot, voormalig voorzitter van de Boxer Club van Frankrijk, schreef enkele jaren geleden: "Als het waar is dat de aristocratie in het bloed zit en niet in de rangorde, is de Boxer de trotse en waardige erfgenaam van een millennialistische adel. Deze eulogistische opmerking, die ons herinnert aan een glorieus verleden, benadrukt terecht ook dat de onverschrokken oude Moloss onder het pittige beest van tegenwoordig niet volledig is verdwenen. |
Nederlands (nl-NL)