 |
|
Le Cane di Mannara n'est pas reconnu par la F.C.I.
|
|
|
Origine
|
|
Italie (Sicile) |
Traduction
|
|
Francis Vandersteen |
Cette race est aussi connue sous
|
|
Pastore Siciliano Sicilian Shepherd Dog
|
Utilisation
|
Ce n'est pas un chien de berger au sens strict car, en plus de suivre le pâturage, le Mannara a toujours été utilisé comme chien de garde dans les annexes de la bergerie et de la ferme. Il serait alors placé dans la classification FCI pour le 2ème groupe de chiens du type chien de montagne. |
|
Bref aperçu historique
|
Un ancêtre du chien Mannara était présent en Sicile depuis l'âge du bronze, comme en témoigne la découverte de trouvailles osseuses dans des sites archéologiques avec une économie pastorale agricole claire. Introduit par les Phéniciens au 1er millénaire avant JC au cours de leur commerce fréquent le long des routes de la Méditerranée et descendant direct du Molosse d'Epire. Des traces de sa présence peuvent être trouvées dans les pièces Mamertini du quatrième siècle avant JC. représentant un chien mastiff gardant le temple d'Adrano. Il a ensuite subi l'influence des chiens maghrébins des bergers nomades berbères, importés en Sicile peut-être pendant les guerres carthaginoises entre la fin du IVe et le début du IIIe siècle avant JC puis en 878 après JC, pendant la domination arabe qui a influencé l'agriculture sicilienne pendant plus de deux siècles. |
Aspect général
|
Le chien Mannara est un chien de taille moyenne mais de forme rustique mais jamais grossier, de forte constitution mais toujours très bien proportionné et jamais lourd; dimorphisme sexuel très marqué; la conformation générale est celle du mésomorphe dont le tronc est dans le rectangle; harmonique par rapport au format et disharmonique par rapport aux profils; un tronc plus long que la hauteur au garrot d'environ 10% ne devrait cependant pas apparaître bas sur les membres. Il doit donner l'impression d'une grande facilité de mouvement. Sa rusticité et l'harmonie de l'ensemble doivent faire penser à un chien d'ancienne lignée. |
Proportions importantes
|
La longueur de la tête ne doit pas dépasser 3,6 / 10 de la hauteur au garrot. La largeur du crâne est égale à sa longueur. La longueur de la bouche est égale à 45% de la longueur totale de la tête. La hauteur de la côte est égale à 50% de la hauteur au garrot. La longueur du corps de la pointe de l'épaule à la pointe de la fesse est supérieure à la hauteur au garrot d'environ 10%. Le périmètre thoracique atteint au moins 135% de la hauteur au garrot. |
Comportement / caractère
|
Utilisé pour garder les bergeries et les troupeaux qui se défendent de la prédation des renards et des chiens errants comme il a défendu une fois de l'attaque des loups. Chien docile envers les gens de la famille. La sécurité des animaux qui lui sont confiés doit être considérée comme une caractéristique de la race. Peu exigeant, adapté depuis des siècles à une mauvaise alimentation à base de pain rassis et de déchets de traitement du lait. Très proche de l'homme, réservé mais pas indépendant, méfiant des étrangers qui les surveillent constamment, les retournant avec une menace déconcertante. La nuit, surtout si dans un paquet, il devient dangereux pour les intrus qui pourraient approcher la bergerie ou la propriété. Il possède inchangé tout le comportement social de l'espèce. |
Tête
|
Région crânienne
|
Tête
|
|
La tête est conique et modérément massive, large et tronconique, axes du crâne facial légèrement divergents; indice céphalique pas moins de 53, peau adhérente aux tissus sous-jacents, lisse et tendue. |
Crâne
|
|
Le crâne est grand, sa longueur est égale à 55% de la longueur totale de la tête et sa largeur est presque égale à la longueur; front suffisamment développé mais pas assez haut pour que le nez frontal saute brusquement mais il est évident, sillon prononcé au milieu du front, crête occipitale peu évidente. |
Région faciale
|
Truffe
|
|
La truffe est volumineuse, vue de profil, ne doit pas dépasser de la face antérieure du museau. |
Museau
|
|
Le museau est grand, ses faces latérales ne sont que très légèrement convergentes, pleines, environ 45% de la longueur totale de la tête. |
Lèvres
|
|
Lèvres sèches et étirées; chez le mâle, le museau est plus plein, mais les lèvres ne pendent jamais, commissure labiale visible. |
Mâchoires et dents
|
|
Mâchoires et dentition bien développées; dentition correcte et complète, fermeture en pince ou ciseaux. |
Yeux
|
|
Les yeux sont relativement petits par rapport aux dimensions de la tête et du crâne, non saillants ni enfouis; position sub-frontale; la couleur de l'iris varie entre le miel et le brun foncé; paupières bien ajustées. |
Oreilles
|
|
Les oreilles ne sont pas grandes par rapport à la taille du crâne, insérées plus haut dans l'arcade zygomatique, portées au repos et pour un troisième demi-champ, ne ressemblent pas aux oreilles d'un colley; ils peuvent être coupés court par les bergers selon la tradition et la nécessité fonctionnelle. S'il n'est pas amputé, la forme est triangulaire avec un sommet émoussé. |
Cou
|
La longueur du cou est d'au moins 85% de la longueur de la tête, large et bien relié aux épaules, avec un profil supérieur modérément cambré, des poils abondants; crinière et collier présents principalement chez le mâle adulte; présente le giogaia, toujours bien divisé. |
Corps
|
Généralité
|
|
Tronc dans le rectangle fortement construit, dos large et musclé, ligne solide et droite, sans dépressions, région lombaire forte et bien liée à la croupe; en raison de l'obtusité des angles du postérieur on peut avoir l'impression que la ligne dorsale remonte légèrement vers la croupe qui doit être plutôt large et musclée, de bonne longueur, non inclinée; thorax bien encerclé et bien développé en trois dimensions; poitrine large et bien proéminente; côtes longues et bien inclinées; estomac normalement rétracté. |
Queue
|
La queue est insérée sur l'extension de la ligne arrière, grande, longue, pleine de poils épais; penchée au repos, elle est portée haut, au cimeterre, quand le chien est dans l'attention. Sa posture et son insertion sont une caractéristique de la race. |
Membres antérieurs
|
Généralités
|
|
Quartiers avant avec structure osseuse forte, bien espacées de la largeur de la poitrine. |
Epaules
|
|
Epaule relativement longue avec une bonne inclinaison. |
Bras
|
|
Bras environ aussi long que l'épaule. |
Coudes
|
|
Coudes bien adhérents au tronc ne tournant ni à l'intérieur ni à l'extérieur. |
Avant-bras
|
|
Avant-bras de la même longueur que le bras, droit et fort. |
Carpe
|
|
Carpe en prolongement de la ligne verticale de l'avant-bras. |
Articulation du carpe
|
|
Angle humérus légèrement ouvert de l'omoplate. |
Métacarpe
|
|
Le métacarpe n'est pas long et légèrement fléchi. |
Pieds antérieurs
|
|
Pied rond et compact avec des coussinets forts et épais. |
Membres postérieurs
|
Généralités
|
|
Arrière fort et musclé avec des angulations modérées fortes et épaisses. |
Métatarse
|
|
Métatarsien robuste et sec, la présence d'ergots, simples ou doubles, ne doit pas être pénalisée. |
Pieds postérieurs
|
|
Pied comme le devant mais légèrement ovale. |
Allures
|
Le mouvement typique du chien Mannara est le trot lâche, élastique et relativement rapide avec des coups de vitesse. Bon cavalier. |
Peau
|
Peau très épaisse, toujours bien adhérente au corps sauf la gorge où elle forme un fanon bien divisé. |
Robe
|
Qualité du poil
|
|
Les poils longs, épais et compacts ne doivent pas laisser entrevoir la peau, présence de sous-poil, il est court sur le museau et les bords antérieurs des membres, relativement longs sur les oreilles. Il n'est jamais complètement droit, il a toujours une légère ondulation mais il peut aussi être très ondulé, ou en larges boucles, fort mais pas excessivement dur. Sur la queue il est épais et riche et, parfois, il peut former une légère frange à son bord inférieur. Présent, en particulier chez le mâle adulte, la crinière et le collier. |
Couleur du poil
|
|
Sont autorisés: Fauve dans toutes les nuances de l'acajou à la crème, noir, Flea (foie lumineux) avec distribution blanc plus ou moins étendu pour former des pièces ou que l'on appelle la distribution « moine » (taches blanches sur la gorge, la poitrine, chaussettes de cou et pointe de la queue), bringé associé aux couleurs précitées, noir et feu avec la répartition des manteaux "noirs et havanes" typiques sans ou avec la présence de blanc (tricolore). |
Taille et poids
|
Hauteur au garrot
|
|
Mâle minimum 65 cm, femelle minimum 59 cm. Des tailles plus grandes sont permises seulement si le chien maintient l'agilité et l'harmonie sans lourdeur. |
Défauts
|
• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel. • Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité. |
|
Défauts généraux
|
Monorchidie ou cryptorchidie.
Lâcheté ou agression extrême.
Le poil court.
Le manteau blanc uni. |
Important
|
Ce standard provisoire est indispensable pour la création et l'implantation, à l'initiative de SAMANNARA, d'un livre généalogique ouvert dans lequel inscrire tous les sujets qui seront considérés dans leur ensemble en répondant au type morphologique décrit et adapté à être utilisé pour le sélection élevage pour définir la race. Par conséquent, dans ce cas, SAMANNARA se limite à indiquer, en tant qu'éléments qui ne permettent pas l'admission d'un sujet général répondant au type à l'établissement d'un livre généalogique ouvert. |
|
Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
NB : • Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum. • Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction. |
 |
|
The Cane di Mannara is not recognized by the F.C.I.
|
|
|
Origin
|
|
Italy (Sicily) |
Translation
|
|
Francis Vandersteen |
This breed is also known as
|
|
Pastore Siciliano Sicilian Shepherd Dog
|
Usage
|
This is not a shepherd dog in the strict sense of the term, since in addition to grazing, Mannara have always been used as guard dogs in the annexes of the sheepfold and farmhouse. In the F.C.I. classification, Mannara would be classified in the 2nd group of mountain dogs. |
|
Brief historical summary
|
An ancestor of the Mannara dog has been present in Sicily since the Bronze Age, as evidenced by the discovery of bone finds in archaeological sites with a clear pastoral agricultural economy. Introduced by the Phoenicians in the 1st millennium BC during their frequent trade along Mediterranean routes, and a direct descendant of the Epirus Molossus. Traces of its presence can be found in Mamertini coins from the fourth century BC, depicting a mastiff dog guarding the temple at Adrano. It was later influenced by the Maghrebian dogs of nomadic Berber shepherds, imported to Sicily perhaps during the Carthaginian wars between the late 4th and early 3rd centuries BC, and again in 878 AD, during the Arab domination that influenced Sicilian agriculture for over two centuries. |
General appearance
|
The Mannara is a medium-sized dog that is hardy but never coarse, strong-built but always well-proportioned and never heavy; very marked sexual dimorphism; the general conformation is that of a mesomorph whose trunk is in the rectangle; harmonic in terms of size and disharmonic in terms of profile; a trunk that is about 10% longer than the height at the withers should not, however, appear low on the legs. It should give the impression of great ease of movement. Its hardiness and overall harmony should suggest a dog of old lineage. |
Important proportions
|
The length of the head must not exceed 3.6/10 of the height at the withers. The width of the skull is equal to its length. The length of the mouth is equal to 45% of the total length of the head. Rib height is equal to 50% of height at withers. The length of the body from the point of the shoulder to the point of the buttock is approximately 10% greater than the height at the withers. Thoracic circumference is at least 135% of height at withers. |
Behaviour / temperament
|
Used to guard sheepfolds and flocks, defending them from predation by foxes and stray dogs, as it once did from wolves. Docile towards family members. The safety of the animals entrusted to its care must be considered a breed characteristic. Undemanding, adapted for centuries to a poor diet of stale bread and milk processing waste. Very close to people, reserved but not independent, suspicious of strangers who constantly watch them, turning them over with disconcerting menace. At night, especially if in a pack, he becomes dangerous to intruders who might approach the sheepfold or property. All the social behavior of the species is unchanged. |
Head
|
Cranial region
|
Head
|
|
The head is conical and moderately massive, broad and truncated, with slightly divergent facial skull axes; cephalic index no less than 53, skin adherent to underlying tissues, smooth and taut. |
Skull
|
|
The skull is large, its length equal to 55% of the total length of the head and its width almost equal to the length; forehead sufficiently developed but not so high that the frontal nose jumps abruptly but is obvious, pronounced furrow in the middle of the forehead, occipital crest not very obvious. |
Facial region
|
Nose
|
|
The nose is voluminous, seen in profile, and should not protrude beyond the front of the muzzle. |
Muzzle
|
|
The muzzle is large, its lateral faces only slightly convergent, full, about 45% of the total length of the head. |
Lips
|
|
Dry, stretched lips; in males, the muzzle is fuller, but the lips never hang down, labial commissure visible. |
Jaws and teeth
|
|
Well-developed jaws and teeth; correct and complete dentition, pincer or scissor bite. |
Eyes
|
|
Relatively small in relation to the dimensions of the head and skull, neither protruding nor sunken; subfrontal position; iris color varies from honey to dark brown; well-fitting eyelids. |
Ears
|
|
The ears are not large in relation to the size of the skull, inserted higher into the zygomatic arch, worn at rest and for a third half-field, do not resemble collie ears; they may be cropped short by shepherds according to tradition and functional necessity. If not amputated, the shape is triangular with a blunt apex. |
Neck
|
The length of the neck is at least 85% of the length of the head, broad and well connected to the shoulders, with a moderately arched upper profile, abundant hair; mane and collar present mainly in adult males; presents the giogaia, always well divided. |
Body
|
Body
|
|
Strongly built rectangular trunk, broad, muscular back, solid, straight line, no depressions, strong lumbar region well linked to the croup; obtuse angles on the hindquarters give the impression that the dorsal line rises slightly toward the croup, which should be rather broad and muscular, of good length, not sloping; well encircled, well developed three-dimensional thorax; broad, prominent chest; long, well sloping ribs; normally retracted stomach. |
Tail
|
The tail is inserted on the extension of the hind line, large, long, full of thick hair; bent at rest, it is carried high, scimitar-like, when the dog is in attention. Its posture and insertion are characteristic of the breed. |
Forequarters
|
Generality
|
|
Forequarters with strong bone structure, well spaced at chest width. |
Shoulders
|
|
Relatively long shoulders with good slope. |
Upper arm
|
|
Upper arm about as long as shoulder. |
Elbows
|
|
Elbows well attached to the trunk, turning neither in nor out. |
Forearm
|
|
Forearm the same length as the upper arm, straight and strong. |
Carpal
|
|
Carpus in prolongation of the vertical line of the forearm. |
Carpal joint
|
|
Slightly open humerus angle of the scapula. |
Pastern
|
|
The metacarpus is not long and slightly bent. |
Forefeet
|
|
Round, compact feet with strong, thick pads. |
Hindquarters
|
Generality
|
|
Strong, muscular hindquarters with strong, thick, moderate angulations. |
Metatarsus
|
|
Robust, dry metatarsus; the presence of dewclaws, single or double, should not be penalized. |
Hind feet
|
|
Feet like the front, but slightly oval. |
Gait and movement
|
The typical movement of the Mannara is a loose, springy, relatively fast trot with strokes of speed. Good rider. |
Skin
|
Very thick skin, always well attached to the body except on the throat, where it forms a well-divided dewlap. |
Coat
|
Hair
|
|
Long, thick, compact hair that doesn't show through to the skin. Undercoat short on muzzle and front edges of legs, relatively long on ears. It is never completely straight, always slightly wavy, but can also be very wavy, or in broad curls, strong but not excessively hard. On the tail it is thick and rich, sometimes forming a slight fringe at its lower edge. The mane and collar are present, especially in adult males. |
Colour
|
|
Permitted : Fawn in all shades from mahogany to cream, black, Flea (luminous liver) with white distribution more or less extended to form patches or the so-called "monk" distribution (white patches on throat, chest, neck socks and tip of tail), brindle associated with the above colors, black and tan with the typical "black and tan" coat distribution without or with the presence of white (tricolor). |
Size and weight
|
Height at withers
|
|
Male minimum 65 cm, female minimum 59 cm. Larger sizes are permitted only if the dog maintains agility and harmony without heaviness. |
Faults
|
• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work. • Faults listed should be in degree of seriousness. |
|
General faults
|
Monorchidism or cryptorchidism.
Cowardice or extreme aggression.
Short coat.
Plain white coat. |
Important
|
This provisional standard is indispensable for the creation and implementation, on SAMANNARA's initiative, of an open herd book in which to register all subjects who will be considered as a whole, meeting the morphological type described and suitable for use in breeding selection to define the breed. Therefore, in this case, SAMANNARA limits itself to indicating, as elements that do not allow the admission of a general subject meeting the type to the establishment of an open herd book. |
NB :
|
• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified. • The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying. • Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum. • Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding. |
 |
|
Die Cane di Mannara wird vom F.C.I. nicht anerkannt
|
|
|
Ursprung
|
|
Italien (Sizilien) |
Übersetzung
|
|
Francis Vandersteen |
Diese Rasse ist auch bekannt als
|
|
Pastore Siciliano Sicilian Shepherd Dog
|
Verwendung
|
Es handelt sich nicht um einen Hirtenhund im engeren Sinne, da der Mannara nicht nur der Weide folgt, sondern auch immer als Wachhund in den Nebengebäuden des Schafstalls und des Bauernhofs eingesetzt wurde. Er würde dann in der FCI-Klassifikation für die 2. Gruppe von Hunden vom Typ Berghund eingeordnet werden. |
|
Kurzer geschichtlicher abriss
|
Ein Vorfahre des Mannara-Hundes war seit der Bronzezeit auf Sizilien anzutreffen, was durch Knochenfunde in archäologischen Stätten mit einer klaren landwirtschaftlichen Hirtenwirtschaft belegt ist. Er wurde von den Phöniziern im 1. Jahrtausend v. Chr. im Zuge ihres häufigen Handels entlang der Mittelmeerrouten eingeführt und ist ein direkter Nachkomme des Epirus-Molossers. Spuren seiner Anwesenheit finden sich in den Mamertini-Münzen aus dem vierten Jahrhundert v. Chr., die einen Mastiff-Hund zeigen, der den Tempel von Adrano bewacht. Später geriet er unter den Einfluss der maghrebinischen Hunde der nomadischen Berberhirten, die vielleicht während der karthagischen Kriege zwischen dem späten vierten und frühen dritten Jahrhundert v. Chr. und dann 878 n. Chr. während der arabischen Herrschaft, die die sizilianische Landwirtschaft über zwei Jahrhunderte lang beeinflusste, nach Sizilien eingeführt wurden. |
Allgemeines erscheinungsbild
|
Der Mannara-Hund ist ein mittelgroßer Hund von rustikaler, aber nie grober Form, von kräftigem Körperbau, aber immer sehr gut proportioniert und nie schwerfällig; ausgeprägter Geschlechtsdimorphismus; der allgemeine Körperbau ist der des Mesomorphs, dessen Rumpf im Rechteck liegt; harmonisch in Bezug auf das Format und disharmonisch in Bezug auf die Profile; ein Rumpf, der etwa 10% länger als die Widerristhöhe ist, sollte jedoch nicht niedrig auf den Läufen erscheinen. Es sollte den Eindruck von Leichtigkeit in der Bewegung vermitteln. Seine Rustikalität und die Harmonie des Ganzen sollten auf einen Hund aus einer alten Linie hinweisen. |
Wichtige proportionen
|
Die Länge des Kopfes darf nicht mehr als 3,6 / 10 der Widerristhöhe betragen. Die Breite des Schädels entspricht seiner Länge. Die Länge des Mauls entspricht 45 % der Gesamtlänge des Kopfes. Die Höhe der Rippe entspricht 50% der Widerristhöhe. Die Körperlänge von der Schulterspitze bis zur Gesäßspitze ist um etwa 10% größer als die Widerristhöhe. Der Brustumfang erreicht mindestens 135% der Widerristhöhe. |
Verhalten / charakter (wesen)
|
Wird zum Bewachen von Schafställen und Herden eingesetzt, die sich gegen das Reißen von Füchsen und streunenden Hunden verteidigen, so wie er sich einmal gegen den Angriff von Wölfen verteidigt hat. Gegenüber Familienangehörigen gelehriger Hund. Die Sicherheit der ihm anvertrauten Tiere muss als Rassemerkmal angesehen werden. Anspruchslos, seit Jahrhunderten an eine schlechte Ernährung mit altbackenem Brot und Abfällen aus der Milchverarbeitung angepasst. Sehr menschenbezogen, zurückhaltend, aber nicht unabhängig, misstrauisch gegenüber Fremden, die sie ständig beobachten und sie mit einer verwirrenden Drohung umdrehen. Nachts, vor allem wenn er in einem Bündel ist, wird er für Eindringlinge, die sich dem Schafstall oder dem Grundstück nähern könnten, gefährlich. Er besitzt unverändert das gesamte Sozialverhalten der Art. |
Kopf
|
Oberkopf
|
Kopf
|
|
Der Kopf ist konisch und mäßig massiv, breit und kegelstumpfartig, die Achsen des Gesichtsschädels leicht divergierend; Kopfindex nicht unter 53, die Haut haftet am darunter liegenden Gewebe, ist glatt und straff. |
Schädel
|
|
Der Schädel ist groß, seine Länge beträgt 55% der Gesamtlänge des Kopfes und seine Breite entspricht fast der Länge; die Stirn ist ausreichend entwickelt, aber nicht so hoch, dass die Stirnnase abrupt abspringt, aber sie ist deutlich sichtbar; ausgeprägte Furche in der Mitte der Stirn; wenig auffälliger Hinterhauptkamm. |
Facial region
|
Nasenschwamm
|
|
Die Nase ist voluminös, von der Seite gesehen darf sie nicht über die Vorderseite der Schnauze hinausragen. |
Fang
|
|
Die Schnauze ist groß, ihre Seitenflächen laufen nur leicht zusammen, voll, ca. 45% der Gesamtlänge des Kopfes. |
Lefzen
|
|
Lippen trocken und überstreckt; beim Männchen ist die Schnauze voller, aber die Lippen hängen nie herab, Lippenwinkel sichtbar. |
Kiefer / Zähne
|
|
Kiefer und Gebiss gut entwickelt; korrektes und vollständiges Gebiss, Zangen- oder Scherenschluss. |
Augen
|
|
Die Augen sind im Verhältnis zur Größe des Kopfes und des Schädels relativ klein, weder vorstehend noch eingefallen; subfrontale Position; die Farbe der Iris variiert zwischen honigfarben und dunkelbraun; gut anliegende Lider. |
Ohren
|
|
Die Ohren sind im Verhältnis zur Größe des Schädels nicht groß; sie sind höher in den Jochbogen eingesetzt; sie werden in Ruhe und für ein drittes Halbfeld getragen; sie ähneln nicht den Ohren eines Collies; sie können von den Hirten je nach Tradition und funktioneller Notwendigkeit kurz geschnitten werden. Wenn sie nicht amputiert werden, ist die Form dreieckig mit einer stumpfen Spitze. |
Hals
|
Der Hals ist mindestens 85% der Kopflänge lang, breit und gut mit den Schultern verbunden, mit einem mäßig gewölbten oberen Profil und reichlich Haar; Mähne und Halsband vor allem bei erwachsenen Rüden; mit Giogaia, der immer gut geteilt ist. |
Körper
|
Allgemeinheit
|
|
Rumpf im Rechteck, stark gebaut, breiter und muskulöser Rücken, solide und gerade Linie ohne Vertiefungen, starke Lendenregion, die gut mit der Kruppe verbunden ist; aufgrund der stumpfen Winkel des Hinterteils kann der Eindruck entstehen, dass die Rückenlinie leicht zur Kruppe hin ansteigt, die eher breit und muskulös sein sollte, von guter Länge, nicht abfallend; Brustkorb gut umschlossen und dreidimensional gut entwickelt; Brust breit und gut vorstehend; Rippen lang und gut abfallend; Magen normal eingezogen. |
Rute
|
Die Rute ist an der Verlängerung der Hinterlinie angesetzt, groß, lang, dicht behaart; sie ist in der Ruhestellung nach unten geneigt und wird in der Aufmerksamkeitsphase des Hundes als Krummsäbel hochgehalten. Die Haltung und das Einsetzen der Rute sind ein Rassemerkmal. |
Vorderhand
|
Allgemeines
|
|
Vorderviertel mit starker Knochenstruktur, in der Breite der Brust weit auseinanderliegend. |
Schultern
|
|
Relativ lange Schultern mit guter Neigung. |
Oberarm
|
|
Oberarm etwa so lang wie die Schulter. |
Ellenbogen
|
|
Ellenbogen gut am Rumpf anliegend, drehen weder nach innen noch nach außen. |
Unterarm
|
|
Unterarm etwa so lang wie der Oberarm, gerade und kräftig. |
Vorderfusswurzelgelenk
|
|
Handwurzel als Verlängerung der senkrechten Linie des Unterarms. |
Gelenke
|
|
Leicht geöffneter Oberarmwinkel des Schulterblatts. |
Vordermittelfuss
|
|
Der Mittelhandknochen ist nicht lang und leicht gebeugt. |
Vorderpfoten
|
|
Runder, kompakter Fuß mit kräftigen, dicken Ballen. |
Hinterhand
|
Allgemeines
|
|
Hinterteil kräftig und muskulös mit starken und dicken mäßigen Winkelungen. |
Hintermittelfuss
|
|
Kräftiger und trockener Mittelfußknochen; das Vorhandensein von Nasen, ob einfach oder doppelt, sollte nicht bestraft werden. |
Hinterpfoten
|
|
Fuß wie Vorderfuß, jedoch leicht oval. |
Gangwerk
|
Die typische Bewegung des Mannara-Hundes ist ein lockerer, elastischer und relativ schneller Trab mit Temposchlägen. Er ist ein guter Reiter. |
Haut
|
Sehr dicke Haut, die immer gut am Körper anliegt, außer an der Kehle, wo sie einen gut geteilten Wams bildet. |
Coat
|
Haar
|
|
Das lange, dicke und kompakte Haar darf die Haut nicht durchscheinen lassen, Vorhandensein von Unterwolle, es ist kurz am Fang und an den Vorderkanten der Gliedmaßen, relativ lang an den Ohren. Es ist nie ganz gerade, immer leicht gewellt, kann aber auch sehr stark gewellt sein oder in breiten Locken, kräftig, aber nicht übermäßig hart. Am Schwanz ist es dick und reich, und manchmal kann es am unteren Rand einen leichten Pony bilden. Vor allem bei erwachsenen Rüden sind Mähne und Halsband vorhanden. |
Farbe
|
|
Erlaubt sind : Fauve in allen Schattierungen von mahagoni bis creme, schwarz, Flea (leberfarben) mit mehr oder weniger ausgedehnter weißer Verteilung zur Bildung von Stücken oder der sogenannten "Mönchs"-Verteilung (weiße Flecken an Kehle, Brust, Halssocken und Schwanzspitze), gestromt in Kombination mit den oben genannten Farben, schwarz und lohfarben mit der Verteilung der typischen "Schwarz- und Havannamäntel" ohne oder mit Anwesenheit von Weiß (tricolor). |
Grösse und gewicht
|
Widerristhöhe
|
|
Männlich mindestens 65 cm, weiblich mindestens 59 cm. Grössere Grössen sind nur erlaubt, wenn der Hund die Gewandtheit und Harmonie ohne Schwerfälligkeit beibehält. |
Fehler
|
• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen. • Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden. |
|
Allgemeine Fehler
|
Monorchidie oder Kryptorchidie.
Feigheit oder extreme Aggression.
Das kurze Haar.
Der einfarbig weiße Mantel. |
Wichtige
|
Dieser vorläufige Standard ist unerlässlich, um auf Initiative von SAMANNARA ein offenes Zuchtbuch zu erstellen und einzuführen, in das alle Tiere eingetragen werden, die in ihrer Gesamtheit betrachtet werden, indem sie dem beschriebenen morphologischen Typ entsprechen, der geeignet ist, für die Zuchtauswahl zur Definition der Rasse verwendet zu werden. Daher beschränkt sich SAMANNARA in diesem Fall darauf, als Elemente, die die Aufnahme eines allgemeinen Subjekts, das dem Typ entspricht, zur Einrichtung eines offenen Zuchtbuchs nicht zulassen, anzugeben. |
NB :
|
• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden. • Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend. • Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden. • Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden. |
 |
|
El Cane di Mannara no es reconocido por el F.C.I.
|
|
|
Origen
|
|
Italia (Sicilia) |
Traducción
|
|
Francis Vandersteen |
Esta raza también se conoce como
|
|
Pastore Siciliano Sicilian Shepherd Dog
|
Utilizacion
|
No se trata de un perro pastor en el sentido estricto de la palabra, ya que además del pastoreo, el Mannara siempre ha sido utilizado como perro guardián en las dependencias del aprisco y de la granja. En la clasificación de la FCI, el Mannara se situaría en el 2º grupo de los perros de montaña. |
|
Breve resumen historico
|
Un antepasado del perro de Mannara ha estado presente en Sicilia desde la Edad de Bronce, como lo demuestra el descubrimiento de hallazgos óseos en yacimientos arqueológicos con una clara economía agrícola pastoril. Introducido por los fenicios en el I milenio a.C. durante sus frecuentes intercambios comerciales a lo largo de las rutas mediterráneas, es descendiente directo del Moloso de Epiro. Hay vestigios de su presencia en las monedas mamertinas del siglo IV a.C. que representan a un perro mastín guardando el templo de Adrano. Posteriormente recibió la influencia de los perros magrebíes de los pastores nómadas bereberes, importados a Sicilia quizás durante las guerras cartaginesas entre finales del siglo IV y principios del III a.C., y después en el 878 d.C., durante la dominación árabe que influyó en la agricultura siciliana durante más de dos siglos. |
Aspecto general
|
El Mannara es un perro de talla mediana, resistente pero nunca tosco, de constitución fuerte pero siempre muy bien proporcionado y nunca pesado; dimorfismo sexual muy marcado; la conformación general es la de un mesomorfo cuyo tronco se encuentra en el rectángulo; armonioso en cuanto al tamaño y desarmónico en cuanto al perfil; un tronco aproximadamente un 10% más largo que la altura a la cruz no debe, sin embargo, aparecer bajo sobre las patas. Debe dar la impresión de una gran facilidad de movimiento. Su rusticidad y armonía general deben sugerir un perro de linaje antiguo. |
Proporciones importantes
|
La longitud de la cabeza no debe exceder 3,6/10 de la altura a la cruz. La anchura del cráneo es igual a su longitud. La longitud de la boca es igual al 45% de la longitud total de la cabeza. La altura de la costilla es igual al 50% de la altura a la cruz. La longitud del cuerpo desde la punta del hombro hasta la punta de la nalga es aproximadamente un 10% mayor que la altura a la cruz. La circunferencia torácica es de al menos 135% de la altura a la cruz. |
Temperamento / comportamiento
|
Utilizado para vigilar apriscos y rebaños, defendiéndolos de la depredación de zorros y perros callejeros, como antaño lo hacía de los lobos. Es un perro dócil con los miembros de la familia. La seguridad de los animales confiados a su cuidado debe considerarse una característica de la raza. Estos perros poco exigentes se han adaptado durante siglos a una dieta pobre a base de pan duro y residuos del procesado de la leche. Muy apegados a los humanos, reservados pero no independientes, desconfían de los extraños que les vigilan constantemente, dándoles vueltas con desconcertante amenaza. Por la noche, sobre todo si está en manada, se vuelve peligroso para los intrusos que puedan acercarse al aprisco o a la propiedad. Todo el comportamiento social de la especie permanece inalterado. |
Cabeza
|
Region craneal
|
Cabeza
|
|
La cabeza es cónica y moderadamente maciza, ancha y troncocónica, los ejes del cráneo faciales ligeramente divergentes; índice cefálico no inferior a 53, piel adherente a los tejidos subyacentes, lisa y tensa. |
Cráneo
|
|
El cráneo es grande, su longitud es igual al 55% de la longitud total de la cabeza y su anchura es casi igual a la longitud; frente suficientemente desarrollada pero no lo suficientemente alta para que la nariz frontal salte abruptamente pero es evidente, surco pronunciado en el medio de la frente, cresta occipital poco evidente. |
Facial region
|
Trufa
|
|
La nariz es voluminosa, vista de perfil, no debe sobrepasar la parte anterior del hocico. |
Hocico
|
|
El hocico es grande, sus caras laterales sólo ligeramente convergentes, lleno, cerca del 45% de la longitud total de la cabeza. |
Belfos
|
|
Labios secos y estirados; en el macho, el hocico es más lleno, pero los labios nunca cuelgan hacia abajo, comisura labial visible. |
Mandíbulas / Dientes
|
|
Mandíbulas y dientes bien desarrollados; dentición correcta y completa, mordida en pinza o tijera. |
Ojos
|
|
Los ojos son relativamente pequeños en relación con las dimensiones de la cabeza y del cráneo, ni salientes ni hundidos; posición subfrontal; el color del iris varía entre miel y marrón oscuro; párpados bien ajustados. |
Orejas
|
|
Las orejas no son grandes en relación con el tamaño del cráneo, insertadas más arriba en el arco cigomático, llevadas en reposo y para un tercio medio campo, no se parecen a las orejas de un collie; pueden ser recortadas cortas por l |
Cuello
|
La longitud del cuello es de al menos 85% de la longitud de la cabeza, ancho y bien unido a los hombros, con un perfil superior moderadamente arqueado, abundante pelo; melena y collar presentes principalmente en los machos adultos; presenta la giogaia, siempre bien dividida. |
Cuerpo
|
Generalidad
|
|
Tronco rectangular de constitución fuerte, espalda ancha y musculosa, sólida, de línea recta, sin depresiones, región lumbar fuerte y bien unida a la grupa; la obtusidad de los ángulos de los miembros posteriores da la impresión de que la línea dorsal se eleva ligeramente hacia la grupa, que debe ser más bien ancha y musculosa, de buena longitud, no inclinada; tórax bien ceñido y bien desarrollado en tres dimensiones; pecho ancho y prominente; costillas largas y bien inclinadas; vientre normalmente retraído. |
Cola
|
La cola se inserta en la prolongación de la línea posterior, grande, larga, llena de pelo grueso; doblada en reposo, es llevada alta, en forma de cimitarra, cuando el perro está en atención. Su postura e inserción son características de la raza. |
Miembros anteriores
|
Generalidad
|
|
Miembros anteriores de fuerte osamenta, bien separados entre sí. |
Hombro
|
|
Hombros relativamente largos con buena inclinación. |
Brazo
|
|
El brazo es aproximadamente tan largo como el hombro. |
Codo
|
|
Codos pegados al cuerpo, sin girarse ni hacia dentro ni hacia fuera. |
Antebrazo
|
|
Antebrazo de la misma longitud que el brazo, recto y fuerte. |
Carpo
|
|
Carpo en prolongación de la línea vertical del antebrazo. |
Articulaciones
|
|
Húmero ligeramente abierto ángulo de la escápula. |
Metacarpo
|
|
El metacarpo no es largo y está ligeramente doblado. |
Pies delanteros
|
|
Redondos y compactos, con almohadillas fuertes y gruesas. |
Miembros posteriores
|
Generalidad
|
|
Miembros posteriores fuertes y musculosos con angulaciones moderadas fuertes y gruesas. |
Metatarso
|
|
Metatarso fuerte y seco, la presencia de espolones, simples o dobles, no debe ser penalizada. |
Pies traseros
|
|
Pies como los anteriores, pero ligeramente ovalados. |
Movimiento
|
El movimiento típico del perro de Mannara es un trote suelto, elástico y relativamente rápido con ráfagas de velocidad. Buen jinete. |
Piel
|
Piel muy gruesa, siempre pegada al cuerpo excepto en la garganta, donde forma una papada bien dividida. |
Manto
|
Pelo
|
|
Largo, grueso y compacto, no traspasa la piel. Capa interna corta en el hocico y en los bordes anteriores de las extremidades, relativamente larga en las orejas. Nunca es completamente liso, siempre ligeramente ondulado, pero también puede ser muy ondulado o en rizos anchos, fuerte pero no excesivamente duro. En la cola es espesa y abundante y a veces forma un ligero flequillo en el borde inferior. La crin y el collar están presentes, sobre todo en los machos adultos. |
Color
|
|
Se admiten los siguientes : leonado en todas las tonalidades desde el caoba hasta el crema, negro, pulga (hígado luminoso) con distribución del blanco más o menos extendida formando manchas o la distribución llamada "monje" (manchas blancas en la garganta, el pecho, las medias del cuello y la punta de la cola), atigrado asociado a los colores anteriores, negro y fuego con la distribución típica del manto "negro y fuego" sin o con presencia de blanco (tricolor). |
Tamaño y peso
|
Altura a la cruz
|
|
Macho mínimo 65 cm, hembra mínimo 59 cm. Se permiten tamaños mayores sólo si el perro mantiene agilidad y armonía sin pesadez. |
Faltas
|
• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional. • Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad. |
|
Faltas generales
|
Monorquidia o criptorquidia.
Cobardía o agresividad extrema.
Pelo corto.
Pelaje blanco liso. |
Importante
|
Este estándar provisional es indispensable para la creación y puesta en marcha, por iniciativa de SAMANNARA, de un libro genealógico abierto en el que registrar todos los sujetos que serán considerados en su conjunto por cumplir el tipo morfológico descrito y aptos para ser utilizados en la selección de reproductores para definir la raza. Por lo tanto, en este caso, SAMANNARA se limita a indicar, como elementos que no permiten la admisión de un sujeto general que reúna el tipo al establecimiento de un libro genealógico abierto. |
NB :
|
• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado. • Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias. • Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto. • Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza. |
 |
|
De Cane di Mannara wordt niet erkend door de F.C.I.
|
|
|
Land van oorsprong
|
|
Italië (Sicilië) |
Vertaling
|
|
Francis Vandersteen |
Dit ras staat ook wel bekend als
|
|
Pastore Siciliano Sicilian Shepherd Dog
|
Gebruik
|
Dit is geen herdershond in de strikte zin van het woord, want naast het grazen is de Mannara altijd gebruikt als waakhond in de bijgebouwen van de schaapskooi en boerderij. In de classificatie van de FCI zou de Mannara worden geplaatst in de 2e groep van de berghonden. |
|
Kort historisch overzicht
|
Een voorouder van de Mannara hond is al aanwezig op Sicilië sinds de Bronstijd, zoals blijkt uit de vondst van botvondsten in archeologische vindplaatsen met een duidelijke pastorale landbouweconomie. Geïntroduceerd door de Feniciërs in het 1e millennium voor Christus tijdens hun veelvuldige handel langs de mediterrane routes, en een directe afstammeling van de Epirus Molossus. Sporen van zijn aanwezigheid zijn te vinden op Mamertini munten uit de vierde eeuw voor Christus waarop een mastiffhond staat afgebeeld die de tempel van Adrano bewaakt. Later werd hij beïnvloed door de Maghrebijnse honden van de nomadische Berberse herders, die misschien tijdens de Carthaagse oorlogen tussen de late 4e en vroege 3e eeuw voor Christus naar Sicilië werden geïmporteerd, en vervolgens in 878 na Christus, tijdens de Arabische overheersing die de Siciliaanse landbouw meer dan twee eeuwen beïnvloedde. |
Algemeen totaalbeeld
|
De Mannara is een middelgrote hond die gehard is maar nooit grof, van sterke constitutie maar altijd zeer goed geproportioneerd en nooit zwaar; zeer uitgesproken seksueel dimorfisme; de algemene conformatie is die van een mesomorf waarvan de romp in de rechthoek ligt; harmonieus in termen van grootte en disharmonisch in termen van profiel; een romp die ongeveer 10% langer is dan de schofthoogte mag echter niet laag op de poten lijken. Hij moet de indruk geven van een groot bewegingsgemak. Zijn gehardheid en algehele harmonie moeten een hond van oude afkomst suggereren. |
Belangrijke verhoudingen
|
De lengte van het hoofd mag niet meer zijn dan 3,6/10 van de schofthoogte. De breedte van de schedel is gelijk aan de lengte. De lengte van de mond is gelijk aan 45% van de totale lengte van het hoofd. De hoogte van de ribben is gelijk aan 50% van de schofthoogte. De lengte van het lichaam van het punt van de schouder tot het punt van de bil is ongeveer 10% groter dan de schofthoogte. De borstomtrek is minstens 135% van de schofthoogte. |
Gedrag en karakter (aard)
|
Wordt gebruikt om schaapskooien en kuddes te bewaken en te beschermen tegen vossen en loslopende honden, net als vroeger tegen wolven. Een volgzame hond ten opzichte van gezinsleden. De veiligheid van de dieren die aan zijn zorg zijn toevertrouwd, moet worden beschouwd als een kenmerk van het ras. Deze veeleisende honden hebben zich eeuwenlang aangepast aan een arm dieet van oud brood en melkverwerkingsafval. Zeer dicht bij de mens, gereserveerd maar niet onafhankelijk, wantrouwend tegenover vreemden die hen voortdurend in de gaten houden en omdraaien met verontrustende dreiging. s Nachts, vooral als ze in een roedel zijn, wordt het gevaarlijk voor indringers die de schaapskooi of het eigendom zouden kunnen benaderen. Al het sociale gedrag van de soort is onveranderd. |
Hoofd
|
Bovenschedel
|
Hoofd
|
|
De kop is kegelvormig en matig massief, breed en afgeknot kegelvormig, de assen van de gezichtsschedel lopen licht uiteen; cephalic index niet minder dan 53, de huid hecht aan de onderliggende weefsels, glad en strak. |
Schedel
|
|
De schedel is groot, de lengte is gelijk aan 55% van de totale lengte van het hoofd en de breedte is bijna gelijk aan de lengte; voorhoofd voldoende ontwikkeld, maar niet hoog genoeg om de voorhoofdsneus abrupt te laten springen, maar het is duidelijk, uitgesproken voorhoofdsgroef in het midden van het voorhoofd, occipitale kuif niet erg duidelijk. |
Facial region
|
Neus
|
|
De neus is volumineus, gezien in profiel, mag niet verder uitsteken dan de voorkant van de snuit. |
Voorsnuit
|
|
De snuit is groot, de zijvlakken slechts licht convergent, vol, ongeveer 45% van de totale lengte van het hoofd. |
Lippen
|
|
Droge en uitgerekte lippen; bij de reu is de snuit voller, maar de lippen hangen nooit naar beneden, labiale commissuur zichtbaar. |
Kiezen / tanden
|
|
Kaken en tanden goed ontwikkeld; correct en volledig gebit, tang- of schaargebit. |
Ogen
|
|
De ogen zijn relatief klein in verhouding tot de afmetingen van het hoofd en de schedel, noch vooruitstekend noch verzonken; subfrontale positie; de kleur van de iris varieert van honingbruin tot donkerbruin; goed passende oogleden. |
Oren
|
|
De oren zijn niet groot in verhouding tot de grootte van de schedel, hoger geplaatst in de zygomatische boog, gedragen in rust en voor een derde half veld, lijken niet op de oren van een collie; ze kunnen kort geknipt worden door herders volgens traditie en functionele noodzaak. Als ze niet geamputeerd zijn, is de vorm driehoekig met een stompe top. |
Hals
|
De lengte van de nek is minstens 85% van de lengte van het hoofd, breed en goed aangesloten op de schouders, met een matig gewelfd bovenprofiel, overvloedig behaard; manen en kraag voornamelijk aanwezig bij volwassen reuen; presenteert de giogaia, altijd goed verdeeld. |
Lichaam
|
Algemeenheid
|
|
Sterk gebouwde rechthoekige romp, brede, gespierde rug, solide, rechte lijn, zonder depressies, sterke lendenstreek goed verbonden met de croupe; de stompe hoek van de achterhand geeft de indruk dat de ruglijn iets oploopt naar de croupe, die vrij breed en gespierd moet zijn, van goede lengte, niet hellend; borstkas goed omsloten en goed ontwikkeld in drie dimensies; borstkas breed en prominent; ribben lang en goed hellend; buik normaal ingetrokken. |
Staart
|
De staart is in het verlengde van de achterlijn geplaatst, groot, lang, vol met dik haar; in rust gebogen, wordt hij hoog gedragen, kromzwaardachtig, wanneer de hond in aandacht is. De houding en plaatsing zijn karakteristiek voor het ras. |
Voorhand
|
Algemeen
|
|
Voorhand met sterke botstructuur, wijd uit elkaar geplaatst. |
Schouders
|
|
Schouders relatief lang met goede helling. |
Opperarm
|
|
Bovenarm ongeveer even lang als schouder. |
Ellebogen
|
|
Ellebogen dicht bij het lichaam, noch naar binnen noch naar buiten draaiend. |
Onderarm
|
|
Onderarm even lang als de bovenarm, recht en sterk. |
Voorvoetwortelgewricht
|
|
Carpus in het verlengde van de verticale lijn van de onderarm. |
Gewrichten
|
|
Licht geopende humerus hoek van het schouderblad. |
Voormiddenvoet
|
|
De middenhand is niet lang en licht gebogen. |
Voorvoeten
|
|
Rond en compact met sterke, dikke voetzolen. |
Achterhand
|
Algemeen
|
|
Achterhand sterk en gespierd met matige hoekingen sterk en dik. |
Achtermiddenvoet
|
|
Middenvoet sterk en droog, de aanwezigheid van enkele of dubbele Hubertusklauwen moet niet worden bestraft. |
Achtervoeten
|
|
Voeten als de voorvoeten maar licht ovaal. |
Gangwerk
|
De typische beweging van de Mannara hond is een losse, elastische en relatief snelle draf met uitbarstingen van snelheid. Goede ruiter. |
Huid
|
Zeer dikke huid, altijd dicht tegen het lichaam aan, behalve op de keel, waar het een goed verdeelde keelhuid vormt. |
Coat
|
Haarkwaliteit
|
|
Lang, dik en compact, niet doorschijnend op de huid. Onderwol kort op de snuit en voorranden van de benen, relatief lang op de oren. Het is nooit helemaal recht, altijd licht golvend, maar kan ook zeer golvend zijn of in brede krullen, sterk maar niet overdreven hard. De staart is dik en rijk en vormt soms een lichte franje aan de onderrand. De manen en kraag zijn aanwezig, vooral bij volwassen katers. |
Haarkleur
|
|
De volgende kleuren zijn toegestaan : beige in alle schakeringen van mahonie tot crème, zwart, Flea (lichtlever) met witte verdeling min of meer uitgebreid tot vlekken of de zogenaamde "monnik" verdeling (witte vlekken op keel, borst, halssokken en staartpunt), gestroomd in combinatie met de bovenstaande kleuren, black and tan met de typische "black and tan" vachtverdeling zonder of met de aanwezigheid van wit (driekleur). |
Maat en gewicht
|
Schouderhoogte
|
|
Reu minimaal 65 cm, teef minimaal 59 cm. Grotere maten zijn alleen toegestaan als de hond beweeglijk en harmonieus blijft zonder zwaar te worden. |
Defecten
|
• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
|
General defecten
|
Monorchidisme of cryptorchidisme.
Lafheid of extreme agressie.
Korte vacht.
Effen witte vacht. |
Belangrijk
|
Deze voorlopige standaard is onmisbaar voor de creatie en implementatie, op initiatief van SAMANNARA, van een open stamboek waarin alle onderwerpen worden geregistreerd die als een geheel zullen worden beschouwd door te voldoen aan het beschreven morfologische type en geschikt zijn om te worden gebruikt voor fokselectie om het ras te definiëren. Daarom beperkt SAMANNARA zich in dit geval tot het aangeven van elementen die het niet mogelijk maken om een algemeen ras dat aan het type voldoet, toe te laten tot het opstellen van een open stamboek. |
NB :
|
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |