Milou mon Chouchou mon ami
Toutes les races de chiens dans le monde
  1. Vous êtes ici :  
  2. Accueil
  3. Les races FCI
  4. Chien courant de Hamilton
Imprimer
 

Chien courant de Hamilton
Standard FCI Nº 132

   
Origine
  Suède
Traduction
  Iris Borianne
Langue faisant foi (EN)
Groupe
  Groupe 6 Chiens courants, chiens de recherche au sang et races apparentées
Section
  Section 1.2 Chiens courants de taille moyenne
Epreuve
  Avec épreuve de travail
Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI
  jeudi 06 janvier 1955
Date de publication du standard officiel en vigueur
  mardi 22 août 2017
Date de la dernière mise à jour
  mardi 25 septembre 2018
In English, this breed is said
Hamiltonstövare
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Hamilton Bracke
En español, esta raza se dice
Sabueso Hamilton
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Hamilton Stövare

Utilisation

Chien courant qui donne de la voix et est utilisé pour chasser le lièvre et le renard. Il ne s’agit pas d’un chien de meute et il n’est jamais employé pour chasser le cerf.
 

Bref aperçu historique

La présence de chiens courants en Suède est connue depuis le 16ème siècle. La chasse à l’aide de chiens courants demeura l’apanage de la royauté et de la noblesse jusqu’en 1789. Il faudra attendre la fin du 18ème siècle pour que soit levée l’interdiction pour les paysans de chasser sur le territoire. Les chiens courants, jusqu’alors réservés à la noblesse, gagnèrent ainsi en popularité et en nombre. Le chien courant de Hamilton serait issu d’un mélange de chiens courants de l’Allemagne du sud et de Suisse, de Foxhounds et de Harriers. En 1886, lors de la première exposition canine en Suède, 189 chiens courants furent ainsi présentés. Parmi eux se trouvaient un mâle et une femelle, Pang et Stella, appartenant au Comte Adolf Patrik Hamilton. Ce couple aurait donné naissance au chien courant de Hamilton, ou, comme ce chien fut initialement appelé, au chien courant suédois. La race fut rebaptisée chien courant de Hamilton en 1921 en hommage au Comte Adolf Patrik Hamilton, créateur de la race et fondateur du Kennel Club suédois.

Aspect général

Rectangulaire, bien proportionné, donnant uneimpressiondepuissanceetd’endurance.Jamais lourd.Le dimorphisme sexuel doit être clairement défini. Robe tricolore.

Proportions importantes

Corps rectangulaire et tête oblongue.

Comportement / caractère

Affectueux et d’humeur égale.

Tête

Région crânienne

Tête
  Tête oblongue.
Crâne
  Légèrement bombé et modérément large. 
Stop
  Bien marqué sans être trop prononcé.

Région faciale

Truffe
  Noire, bien développée, avec de grandes narines.
Museau
  Long et fort. D’une largeur à peu près constante vu du dessus et de profil. Le chanfrein est rectiligne et parallèle à l’axe du crâne. La distance entre l’occiput et le stop doit être égale à celle entre le stop et le bout du nez.
Lèvres
  Les lèvres supérieures sont fines,bien jointives,bien arrondies et légèrement surplombantes. Chez les mâles, les lèvres sont plus prononcées que chez les femelles.
Mâchoires et dents
  Articulé en ciseaux. La denture est forte et bien développée.
Joues
  Sèches.
Yeux
  En amande, marron foncé ; l’expression est calme.
Oreilles
  Douces, pendantes, avec le bord antérieur plaqué contre la joue. Etirée vers l’avant, l’oreille n’atteint pas tout à fait le milieu du museau. Les oreilles sont dressées au niveau de l’attache, atteignant à peine le haut du crâne quand le chien est aux aguets.

Cou

Long, puissant et bien inséré entre les épaules. La peau du cou est souple et bien appliquée aux tissus sous-jacents. Chez les mâles, la courbe de la nuque doit être bien marquée.

Corps

Garrot
  Bien marqué.
Dos
  Droit et fort.
Rein
  Musclé et légèrement arqué.
Croupe
  Légèrement oblique, longue et large.
Poitrine
  Profonde, longue, bien développée et descendue jusqu’aux coudes.
Côtes
  Les côtes sont modérément cintrées.
Ligne du dessous
  Ventre à peine levretté.

Queue

Attachée dans le prolongement du dos, elle atteint les jarrets. Portée droite ou légèrement recourbée en sabre. Large à la racine, elle va en s’amenuisant vers la pointe. Lorsque le chien est en mouvement, il est préférable que la queue ne se relève pas au-dessus du dos.

Membres

Membres antérieurs

Généralités
  Ossature puissante en harmonie avec l’aspect général du chien. Vus de devant, les antérieurs sont d’aplomb et parallèles.
Epaules
  Longue, musclée et bien relâchée, bien rattachée à la poitrine.
Bras
  Long et bien angulé avec l’omoplate.
Coudes
  Proche du corps, non visible sous la cage thoracique.
Métacarpe
  Elastique, forme un léger angle avec l’avant-bras.
Pieds antérieurs
  Pieds ovales, avec des doigts bien angulés et serrés.

Membres postérieurs

Généralités
  D’aplomb et parallèles vus de derrière.
Cuisses
  Large et bien musclée.
Grassets
  Bien angulé.
Jarret
  Bien angulé.
Métatarse
  Courts, secs et perpendiculaires lorsque le sujet est immobile.
Pieds postérieurs
  Pieds ovales, avec des doigts bien angulés et serrés.

Allures

Parallèles, puissantes et allongées.

Robe

Qualité du poil
  Rude, pas trop court, bien couché sur le corps. Sur la tête, les oreilles et la face antérieure des membres, le poil est très court et lisse. Sous la queue et sur la face postérieure des cuisses, il arrive que le poil soit légèrement plus long.
Couleur du poil
  Robe tricolore. Chez les sujets adultes, les poils noirs forment un manteau s’étalant jusqu’en haut du cou et sur le haut de la queue. Une teinte fauve recouvre la tête, les oreilles et les membres, ainsi que les faces latérales du cou, les épaules, la face inférieure du corps, les cuisses et la face inférieure de la queue. Le manteau noir et les poils fauves sur les cuisses sont bien distincts. La couleur fauve peut aller d’une teinte dorée à des tons rouille profonds et intenses. On admet des marques blanches en tête, sur la gorge, la face supérieure du cou, la collerette, le poitrail, la pointe de la queue, la partie inférieure des membres et sur les pieds.

Taille et poids

Hauteur au garrot
  Mâles : Hauteur idéale : 57 cm. Marge de tolérance : 53–61 cm.
Femelles : Hauteur idéale : 53 cm. Marge de tolérance : 49–57 cm.

Défauts

• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.
 

Défauts généraux

Absence de dimorphisme sexuel.
Crâne large, occiput prononcé.
Museau court ou pincé, chanfrein concave.
Joues renflées.
Prognathisme supérieur ou inférieur, articulé en pince.
Yeux clairs.
Dos mou.
Omoplates trop verticales.
Croupe courte, tombante.
Queue relevée au-dessus de la ligne du dos.
Action restreinte des postérieurs.
Manteau indéfini, avec un fort mélange de poils noir et feu et de nombreuses marques noires recouvrant les faces latérales du corps, les épaules et les cuisses chez les sujets adultes.
Nombreuses marques noires ou feu, marques blanches étendues.

Défauts entrainant l’exclusion

Chien agressif ou peureux.
Chien timide et très réservé.
Prognathisme supérieur ou inférieur prononcé.
Sujet bicolore (jaune et blanc, noir et blanc, noir et feu).
Toute couleur de robe ou marque non prévue par le standard.
Taille non conforme aux limites prévues par le standard.
Un ou deux yeux bleus.

NB :

• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Bibliographie

http://www.fci.be/

English

 

Hamiltonstövare
FCI Standard No. 132

   
Origin
  Sweden
Translation
  Mrs. Renée Sporre-Willes
Group
  Group 6 Scenthounds and related breeds
Section
  Section 1.2 Medium-sized hounds
Working
  With working trial
Date of acceptance on a definitive basis by the FCI
  Thursday 06 January 1955
Date of publication of the official valid standard
  Tuesday 22 August 2017
Date of the last update
  Monday 02 October 2017
En français, cette race se dit
Chien courant de Hamilton
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar
Hamilton Bracke
En español, esta raza se dice
Sabueso Hamilton
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Hamilton Stövare

Usage

Scent hound that gives tongue and is used for hunting hare and fox. It is not a pack hound and it is never used for hunting deer.
 

Brief historical summary

Scent hounds have been known in Sweden since the 16th century. Hunting with hounds was up to 1789 a privilege for royalty and gentry only. It was not until the end of the 18th century that the ban that had prevented the peasantry from hunting the land was lifted. Hounds earlier kept only by the nobility became known and commonly spread. The origin of the Hamiltonstövare is believed to be a mixture of scent hounds from Southern Germany, Switzerland as well as Foxhounds and Harriers. At the first dog show in Sweden in 1886 some 189 scent hounds were on exhibition. Among them were a dog and a bitch, named Pang and Stella, owned by Count Adolf Patrik Hamilton. This couple is considered to be the origin of the Hamiltonstövare, or as the hounds initially were called, Swedish hound. The breed gained the name Hamiltonstövare in 1921 as a homage to the man that had created the breed, the founder of the Swedish Kennel Club, Count A.P. Hamilton.

General appearance

Rectangular, well proportioned, giving impression of great strength and stamina. Never heavy. The sexual dimorphism should be clearly defined. Tricoloured.

Important proportions

Rectangular body and longish head.

Behaviour / temperament

Friendly and even-tempered.

Head

Cranial region

Head
  Longish head.
Skull
  Slightly arched and moderately broad. 
Stop
  Well defined but not too pronounced.

Facial region

Nose
  Black, well developed with large nostrils.
Muzzle
  Long, strong and seen from above or the side almost evenly broad. Bridge of nose straight and parallel to line of skull. Distance from occiput to stop should be equal to that from stop to tip of nose.
Lips
  Upper lips thin, tight, softly rounded and slightly overhanging. Males have more pronounced lips than females.
Jaws and teeth
  Scissor bite. Teeth strong and well developed.
Cheeks
  Lean.
Eyes
  Almond shaped, dark brown with calm expression.
Ears
  Soft, hanging flat with fore edge close to cheek. Ears slightly shorter than the measure from set on to half way along the muzzle. Ears to be raised at set on, only very slightly to reach top of skull when alert.

Neck

Long, powerful and well set on into shoulders. Skin on neck supple and close fitting. Males should have a well-defined arch of nape.

Body

Withers
  Well defined.
Back
  Level and powerful.
Loin
  Muscular and slightly arched.
Croup
  Slightly inclined, long and broad.
Chest
  Deep, long, well developed and reaching elbows.
Ribs
  Ribs moderately sprung.
Underline and belly
  Belly only slightly tucked up.

Tail

Set in line with back, reaching hock. Carried straight or slightly curved in sabre fashion. Broad at base and tapering towards tip. When the dog moves, tail preferably not carried above the level of the back.

Limbs

Forequarters

Generality
  Strong bone in harmony with the general appearance of the dog. When viewed from front, forelegs to be straight and parallel.
Shoulders
  Long, muscular and well-laid back. Closely attached to chest.
Upper arm
  Long and well angulated to the shoulder blade.
Elbows
  Close to body and not visible under ribcage.
Pastern
  Springy and forming a slight angle to forearm.
Forefeet
  Oval in shape with well knuckled, tight toes.

Hindquarters

Generality
  Straight and parallel when viewed from behind.
Upper thigh
  Broad and well muscled.
Stifle
  Well angulated.
Metatarsus
  Short, lean and perpendicular when dog is standing still.
Hock
  Well angulated.
Hind feet
  Oval in shape with well knuckled, tight toes.

Gait and movement

Parallel, powerful and long-reaching.

Coat

Hair
  Harsh, not too short, lying very close to body. On head, ears and front of legs coat should be very short and smooth. Under tail and on back of thighs hairs might be slightly longer.
Colour
  Tricolour. On the adult dog black colour to form a mantle to continue on upper side of neck and upper side of tail. Tan on head, ears and legs, as well as on sides of the neck, on shoulders, under body, on thighs and under the tail. Clear marking between the black mantel and the tan on thighs. The tan colour can range from a golden tint to a rich, deep rusty red. White markings as a blaze, on throat, upper side of neck, collar tolerated, on brisket, tip of tail and lower part of legs and on feet.

Size and weight

Height at withers
  Males: Ideal height 57 cm, allowed variation 53–61 cm.
Females: Ideal height 53 cm, allowed variation 49–57 cm.

Faults

• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.
 

General faults

Lack of sexual dimorphism.
Broad skull, pronounced occiput.
Short or snipy muzzle, dish-face.
Bulging cheeks.
Over- or undershot bite, level bite.
Light eyes.
Soft back.
Steep shoulder blades.
Short, steep croup.
Tail carried above the line of the back.
Restricted hind movement.
Undefined mantle with strong mixture of black and tan hairs overly marked with black that covers sides of trunk, shoulders and thighs in the adult dog.
Heavily marked with black or tan as well as overly marked with white.

Disqualifying faults

Aggressive or overly shy dogs.
Shy and severely aloof.
Pronounced over- or undershot bite.
Two-coloured (yellow-white, black-white, black-tan).
All other colours or marking than the ones in the standard.
Size the limits in the standard.
Blue eyes, one or both.

NB :

• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.

Bibliography

http://www.fci.be/

Deutsch

 

Hamilton Bracke
FCI-Standard Nr. 132

   
Ursprung
  Schweden
Übersetzung
  Frau Elke Peter
Überarbeitet durch Skrivanek Translation Services, durch den VDH überprüft
Offizielle Originalsprache (EN)
Gruppe
  Gruppe 6 Laufhunde, Schweisshunde und verwandte Rassen
Sektion
  Sektion 1.2 Mittelgrosse Laufhunde
Arbeitsprüfung
  Mit Arbeitsprüfung
Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI
  Donnerstag 06 Januar 1955
Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards
  Dienstag 22 August 2017
Datum der letzten Aktualisierung
  Dienstag 25 September 2018
En français, cette race se dit
Chien courant de Hamilton
In English, this breed is said
Hamiltonstövare
En español, esta raza se dice
Sabueso Hamilton
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Hamilton Stövare

Verwendung

Lautgebender Fährtenhund zur Jagd auf Hase und Fuchs. Es ist kein Meutehund und wird nicht zur Jagd auf Rotwild verwendet.
 

Kurzer geschichtlicher abriss

Fährtenhunde sind in Schweden bereits seit dem 16. Jahrhundert bekannt. Die Jagd mit Hunden war bis 1789 ausschließlich das Privileg des Königshauses und der Oberschicht. Erst gegen Ende des 18. Jahrhunderts wurde das Verbot, das die Bauern davon abgehalten hatte, das Land zu bejagen, aufgehoben. So wurden die Jagdhunde, die vormals nur von den Adligen gehalten worden waren, allgemein bekannt und verbreitet. Als Ursprung des Hamiltonstövare wird gemeinhin eine Mischung aus süddeutschen und schweizerischen Laufhunden mit Foxhounds und Harriers angesehen. Auf der ersten Hundeausstellung in Schweden im Jahre 1886 wurden 189 Spürhunde ausgestellt. Darunter waren ein Rüde namens « Pang » und eine Hündin « Stella », die beide dem Grafen Adolf Patrik Hamilton gehörten. Diese beiden werden als die Stammeltern des Hamiltonstövare angesehen oder des « Schwedischen Laufhundes », wie die Rasse zunächst genannt wurde. Den Namen « Hamiltonstövare » erhielt die Rasse im Jahre 1921 zu Ehren des Mannes, der die Rasse geschaffen und den Schwedischen Kennel Club gegründet hatte, Graf A.P. Hamilton.

Allgemeines erscheinungsbild

Rechtwinklig, gut proportioniert, vermittelt einen Eindruck von großer Kraft und Ausdauer. Niemals schwer gebaut. Die Unterschiede im jeweiligen Geschlechtstyp sollten deutlich ausgeprägt sein. Dreifarbig.

Wichtige proportionen

Rechtwinkliger Körper und langer Kopf.

Verhalten / charakter (wesen)

Freundlich und ausgeglichen.

Kopf

Oberkopf

Kopf
  Länglicher Kopf.
Schädel
  Leicht gewölbt und von mäßiger Breite. 
Stop
  Gut ausgeprägt, jedoch nicht zu betont.

Facial region

Nasenschwamm
  Schwarz, gut entwickelt mit großen Nasenlöcher.
Fang
  Lang, stark und von oben oder der Seite gesehen, von nahezu gleichmäßiger Breite. Der Nasenrücken ist gerade und verläuft parallel zur Profillinie des Schädels. Der Abstand zwischen Stopp und Hinterhaupt sollte gleich demjenigen zwischen Stopp und Nasenspitze sein.
Lefzen
  Die obere Lefze sollte dünn, anliegend und weich abgerundet sein und leicht überhängend. Rüden sollten stärker ausgeprägte Lefzen haben als Hündinnen.
Kiefer / Zähne
  Scherengebiss. Zähne stark und gut entwickelt.
Wangen
  Schmal.
Augen
  Mandelförmig, dunkelbraun mit gelassenem Ausdruck.
Ohren
  Weich, flach hängend, wobei die vordere Kante dicht an den Wangen anliegt. In ihrer Länge reichen sie, nach vorn gehalten, nicht ganz bis zur Hälfte des Fangs. Gerade, in der Aufmerksamkeit werden sie nur leicht bis zum Schädel angehoben.

Hals

Lang und kräftig, mit gutem Übergang in die Schulterpartie. Die Haut am Hals ist geschmeidig und liegt straff an. Rüden sollten eine deutlich gewölbte Nackenlinie aufweisen.

Körper

Widerrist
  Gut ausgeprägt.
Rücken
  Gerade und kräftig.
Lenden
  Muskulös, leicht gewölbt.
Kruppe
  Leicht abfallend, lang und breit.
Brust
  Tief, lang, gut entwickelt, bis zu den Ellenbogen reichend.
Rippen
  Leicht gebogene Rippen.
Untere Profillinie und Bauch
  Bauch nur leicht aufgezogen.

Rute

In Höhe der Rückenlinie angesetzt. Gerade oder leicht säbelförmig. Breit am Ansatz, zum Ende hin spitz zulaufend. In der Bewegung sollte die Rute vorzugsweise nicht oberhalb der Rückenlinie getragen werden.

Gliedmassen

Vorderhand

Allgemeines
  Gute Knochenstärke, die harmonisch zur Gesamterscheinung des Hundes passt. Von Vorne gesehen sind die Vorderbeine gerade und parallel.
Schultern
  Lang, muskulös und fest anliegend. Eng an der Brust anliegend.
Oberarm
  Lang, mit dem Schulterblatt einen rechten Winkel bildend.
Ellenbogen
  Eng am Körper anliegend und nicht sichtbar unterhalb der Brustlinie.
Vordermittelfuss
  Elastisch und geringfügig vom Unterarm abgewinkelt.
Vorderpfoten
  Oval, gut aufgeknöchelt und eng zusammengefügt.

Hinterhand

Allgemeines
  Kräftig, von hinten gesehen parallel gestellt.
Oberschenkel
  Breit und muskulös.
Knie
  Gut gewinkelt.
Hintermittelfuss
  Kurz, schlank und lotrecht, wenn der Hund steht.
Sprunggelenk
  Gut gewinkelt.
Hinterpfoten
  Oval, gut aufgeknöchelt und eng zusammengefügt.

Gangwerk

Parallel, kraftvoll und raumgreifend.

Coat

Haar
  Hart, nicht zu kurz, sehr eng am Körper anliegend. An Kopf, Ohren und den Vorderseiten der Läufe sollte das Haar sehr kurz und glatt sein. Unterhalb der Rute und an der hinteren Seite der Oberschenkel darf das Haar etwas länger sein.
Farbe
  Dreifarbig. Bei erwachsenen Hunden bildet die schwarze Farbe einen Mantel, der sich bis zur Oberseite von Hals und Oberseite der Rute fortsetzt. Lohfarbe an Kopf, Ohren und Läufen sowie an den Seiten des Halses, den Schultern, der Unterseite des Rumpfes, an den Schenkeln und unter der Rute. Klare Abzeichen zwischen dem schwarzen Mantel und der Lohfarbe an den Schenkeln. Das Loh kann Nuancen von Goldton bis hin zu sattem, tiefem Rötlichbraun aufweisen. Die weiße Farbe bildet eine Blesse an der Kehle, der Oberseite des Halses und wird toleriert an den unteren und oberen Halsseiten, der Brust, der Rutenspitze und den unteren Teilen der Läufe und auf den Pfoten.

Grösse und gewicht

Widerristhöhe
  Rüden: Idealgröße 57 cm, erlaubteAbweichung 53 - 61 cm.
Hündinnen: Idealgröße 53 cm, erlaubte Abweichung 49 - 57 cm.

Fehler

• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.
 

Allgemeine Fehler

Mangelhafte Ausprägung des Geschlechtstyps.
Breiter Schädel, ausgeprägtes Hinterhaupt.
Kurzer oder spitzer Fang, konkaver Nasenrücken (Dish-face).
Stark ausgeprägte Backen.
Vor- oder Rückbiss, Zangengebiss.
Helle Augen.
Weicher Rücken.
Steil gelagerte Schulterblätter.
Kurze, steile Kruppe.
Rute oberhalb der Rückenlinie getragen.
Gebundene Hinterhandbewegung.
Undefinierter Mantel mit einer starken Mischung ausschwarzem und lohfarbenem Haar, mit überwiegendem Schwarz entlang den Seiten von Rumpf, Schultern und Schenkeln des erwachsenen Hundes.
Übermäßige schwarze oder lohfarbene Abzeichen sowieüberwiegend weiße Abzeichen.

Disqualifizierende fehler

Aggressive oder übermäßig ängstliche Hunde.
Scheues, zurückhaltendes Wesen.
Deutlicher Vor- oder Rückbiss.
Zweifarbig (Gelb/Weiß, Schwarz/Weiß, Schwarz/Loh).
Alle anderen Farben oder Abzeichen als die im Standard genannten.
Größe über- oder unterhalb des Standards.
Ein oder zwei blaue Augen.

NB :

• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.

Bibliografie

http://www.fci.be/

Español

 

Sabueso Hamilton
FCI Standard No. 132

   
Origen
  Suecia
Traducción
  Federación Canófila Mexicana, A.C.
Actualización: Sra. Brígida Nestler y Sr. Miguel Ángel Martínez
Grupo
  Grupo 6 Perros tipo sabueso, Perros de rastro (exceptuando lebreles) y razas semejates
Sección
  Sección 1.2 Sabuesos de talla mediana
Prueba de trabajo
  Con prueba de tabajo
Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI
  jueves 06 enero 1955
Fecha de publicación del estándar oficial válido
  martes 22 agosto 2017
Fecha de la última actualización
  lunes 16 septiembre 2019
En français, cette race se dit
Chien courant de Hamilton
In English, this breed is said
Hamiltonstövare
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Hamilton Bracke
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Hamilton Stövare

Utilizacion

Perro tipo sabueso que ladra en el rastro y es utilizado para la cacería de la liebre y la zorra. No es un perro de jauría y nunca es utilizado para la cacería del venado.
 

Breve resumen historico

Las razas tipo sabueso se conocían en Suecia desde el siglo XVI. La cacería llevada a cabo con sabuesos era un privilegio exclusivo de la realeza y la nobleza hasta 1789. No fue sino hasta finales del siglo XVIII que se permitió que la gente del campo también se dedicara a la cacería. De esta manera se conocieron y se extendieron los perros tipo sabueso que anteriormente sólo eran criados por la nobleza. Se cree que el origen del sabueso Hamilton es una mezcla de perros tipo sabueso del sur de Alemania y de Suiza, así como de Foxhounds y Harrier. Durante la primera Exposición Canina en Suecia, llevada a cabo en 1886, se exhibieron cerca de 189 perros tipo sabueso. Entre ellos se encontraban un macho y una hembra, llamados Pang y Stella, pertenecientes al conde Adolf Patrik Hamilton. Esta pareja se considera como la que dio origen al Sabueso Hamilton, o como se llamaba inicialmente, al sabueso Sueco. La raza obtuvo el nombre de Hamiltonstövare en 1921, haciendo honor a la persona que había creado la raza, es decir, al fundador delSvenska Kennelklubben (Kennel Club sueco), el conde A.P. Hamilton.

Aspecto general

Rectangular. Es un perro bien proporcionado, que da la impresión de gran fortaleza y resistencia. Nunca es de constitución pesada. Las diferencias entre macho y hembra deben estar bien definidas. Es tricolor.

Proporciones importantes

Cuerpo rectangular y cabeza alargada.

Temperamento / comportamiento

Es un sabueso amigable y tranquilo.

Cabeza

Region craneal

Cabeza
  Alargada.
Cráneo
  Ligeramente abombado y moderadamente ancho. 
Depresión naso-frontal (stop)
  Bien marcado, pero no demasiado pronunciado.

Facial region

Trufa
  Negra, bien desarrollada con ventanas amplias.
Hocico
  Largo, fuerte y visto desde arriba o desde el lado su ancho es casi uniforme. Caña nasal recta y paralela a la línea del cráneo. La distancia desde el occipucio al stop debe ser igual a la distancia entre el stop y la punta de la nariz.
Belfos
  Labio superior delgado, apretado y hermosamente redondeado, no demasiado colgante. Los machos deben tener labios más pronunciados que las hembras.
Mandíbulas / Dientes
  Mordida de tijera. Dientes fuertes y bien desarrollados.
Mejillas
  No sobresalientes.
Ojos
  De forma almendrada, color pardo oscuro, de expresión serena.
Orejas
  Suaves, colgando planas con el borde delantero cerca de la mejilla. Orejas ligeramente más cortas que la medida desde la inserción a la mitad de la longitud del hocico. Se levantan en la inserción, sólo muy ligeramente cuando está alerta.

Cuello

Largo, poderoso y bien insertado en los hombros. La piel del cuello es flexible y está bien pegada. Los machos deben presentar una línea superior del cuello bien arqueada.

Cuerpo

Cruz
  Bien marcada.
Espalda
  Recto y poderoso.
Lomo
  Musculoso y ligeramente arqueado.
Grupa
  Levemente inclinada, larga y amplia.
Pecho
  Profundo, largo y bien desarrollado, alcanza hasta los codos.
Costillas
  Costillas moderadamente arqueadas.
Línea inferior
  Vientre sólo ligeramente retraído.

Cola

Insertada en continuación con la línea de la espalda, alcanza hasta la articulación tibio-tarsiana. Llevada recta o ligeramente curvada en forma de sable. Es bastante amplia en su raíz y se adelgaza hacia la punta. Cuando el perro está en movimiento, la cola de preferencia no debe ser llevada por arriba del nivel de la espalda.

Extremidades

Miembros anteriores

Generalidad
  Huesos fuertes, que armonizan con la apariencia general del perro. Vistos de frente, los miembros anteriores son rectos y paralelos.
Hombro
  Largos, musculosos y bien colocados hacia atrás. Bien pegados al pecho.
Brazo
  Largo y bien angulado con la escápula.
Codo
  Pegados al cuerpo; sin ser visibles por debajo del tórax.
Metacarpo
  Elástico, ligeramente angulado con el antebrazo.
Pies delanteros
  De forma ovalada con dedos bien angulados y cerrados.

Miembros posteriores

Generalidad
  Vistos desde atrás son rectos y paralelos.
Muslo
  Con una musculatura bien desarrollada; son anchos.
Rodilla
  Bien angulada.
Metatarso
  Corto, delgado y recto.
Corvejón
  Bien angulada.
Pies traseros
  De forma ovalada con dedos bien angulados y cerrados.

Movimiento

Paralelo, fuerte, abarca espacio.

Manto

Pelo
  Áspero, no demasiado corto, muy pegado al cuerpo. Sobre la cabeza, orejas y parte anterior de los miembros, el pelo debe ser corto y suave. Por debajo de la cola y en la parte posterior de los muslos, la capa externa puede ser un poco larga.
Color
  Tricolor. En el perro adulto el color negro forma un manto que continua en la parte superior del cuello y la parte superior de la cola. Color leonado en la cabeza, las orejas y las piernas, así como en los lados del cuello, en los hombros, debajo del cuerpo, en los muslos y debajo de la cola. Marcas bien definidas negras y leonadas en los muslos. El color leonado puede variar desde un tinte dorado hasta un rico y oxidado rojo intenso. Marcas blancas en la garganta, la parte superior del cuello, cuello son toleradas, en el pecho, la punta de la cola y la parte inferior del muslo y los pies.

Tamaño y peso

Altura a la cruz
  Machos: Talla ideal 57 cm, variación permitida 53-61 cm.
Hembras: Talla ideal 53 cm, variación permitida 49-57 cm.

Faltas

• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.
 

Faltas generales

Características sexuales no definidas.
Cráneo amplio, occipucio pronunciado.
Hocico corto o puntiagudo, caña nasal cóncava.
Mejillas pesadas.
Prognatismo superior o inferior, mordida nivelada.
Ojos claros.
Espalda vencida.
Escápulas empinadas.
Grupa corta, inclinada.
Cola llevada por arriba de la línea de la espalda.
Movimiento posterior restringido.
Manto indefinido con una fuerte mezcla de pelos negros y leonados excesivamente marcados con negro que cubren los lados del tronco, los hombros y los muslos en el perro adulto.
Muy marcado con negro o tostado, así como demasiado marcado con blanco.

Faltas descalificantes:

Agresividad o extrema timidez.
Perro muy reservado, miedoso.
Prognatismo superior o inferior pronunciado.
De dos colores (amarillo-blanco, negro-blanco, negro-fuego).
Todos los demás colores o marcados que los del estándar.
Tamaño de los límites en el estándar.
Ojos azules, uno o ambos.

NB :

• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.

Bibliografía

http://www.fci.be/

Nederlands

 

Hamilton Stövare
FCI standaard nr. 132

   
Land van oorsprong
  Zweden
Vertaling
  Francis Vandersteen
Groep
  Groep 6 huidige Honden, honden van onderzoek naar bloed en aanverwante wedstrijden
Sectie
  Sectie 1.2 huidige Honden van gemiddelde grootte
Werkproef
  Mer werkproef
Datum van definitieve erkenning door de FCI
  donderdag 06 januari 1955
Publicatiedatum van de geldende officiële norm
  dinsdag 22 augustus 2017
Datum van de laatste update
  maandag 02 oktober 2017
En français, cette race se dit
Chien courant de Hamilton
In English, this breed is said
Hamiltonstövare
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Hamilton Bracke
En español, esta raza se dice
Sabueso Hamilton

Gebruik

Rennende hond die stem geeft en gewend is op hazen en vossen te jagen. Het is geen roedelhond en wordt nooit gebruikt om op herten te jagen.
 

Kort historisch overzicht

De aanwezigheid van gewone honden in Zweden is bekend sinds de 16e eeuw. Jagen met huidige honden bleef tot 1789 voorbehouden aan adel en adel. Pas aan het einde van de 18e eeuw werd het verbod op de jacht op boeren opgeheven. De huidige honden, tot nu toe voorbehouden aan de adel, werden zo populair en in aantal. Aangenomen wordt dat de huidige Hamilton-hond een mengeling is van gewone honden uit Zuid-Duitsland en Zwitserland, Foxhounds en Harriers. In 1886, tijdens de eerste hondenshow in Zweden, werden 189 gewone honden gepresenteerd. Onder hen was een man en een vrouw, Pang en Stella, behorend tot graaf Adolf Patrik Hamilton. Dit echtpaar zou de huidige hond van Hamilton hebben gekregen, of, zoals deze hond aanvankelijk heette, de huidige Zweedse hond. Het ras werd in 1921 omgedoopt tot Hamilton's huidige hond als eerbetoon aan graaf Adolf Patrik Hamilton, de maker van het ras en oprichter van de Zweedse Kennel Club.

Algemeen totaalbeeld

Rechthoekig, goed geproportioneerd, geeft een indruk van kracht en uithoudingsvermogen. Nooit zwaar. Seksueel dimorfisme moet duidelijk worden gedefinieerd. Driekleurige jurk.

Belangrijke verhoudingen

Rechthoekig lichaam en langwerpig hoofd.

Gedrag en karakter (aard)

Aanhankelijk en in gelijke stemming.

Hoofd

Bovenschedel

Hoofd
  Langwerpig hoofd.
Schedel
  Licht gewelfd en redelijk breed. 
Stop
  Goed gemarkeerd zonder te uitgesproken te zijn.

Facial region

Neus
  Zwart, goed ontwikkeld, met grote neusgaten.
Voorsnuit
  Lang en sterk. Van een ongeveer constante breedte gezien van boven en in profiel. De afschuining is rechtlijnig en evenwijdig aan de as van de schedel. De afstand tussen de occiput en de stop moet gelijk zijn aan die tussen de stop en het uiteinde van de neus.
Lippen
  De bovenlip is fijn, goed verbonden, goed afgerond en licht overhangend. Bij mannen zijn de lippen meer uitgesproken dan bij vrouwen.
Kiezen / tanden
  Gearticuleerde schaar. De tanden zijn sterk en goed ontwikkeld.
Wangen
  Droog.
Ogen
  In amandel, donkerbruin; de uitdrukking is kalm.
Oren
  Zacht, hangend, met de voorste rand tegen de wang gedrukt. Naar voren gestrekt bereikt het oor niet helemaal het midden van de snuit. De oren staan rechtop bij het opzetstuk en bereiken nauwelijks de bovenkant van de schedel wanneer de hond op de uitkijk staat.

Hals

Lang, krachtig en goed ingevoegd tussen de schouders. De nekhuid is zacht en goed aangebracht op de onderliggende weefsels. Bij mannen moet de curve van de nek goed worden gemarkeerd.

Lichaam

Schoft
  Goed aangegeven.
Rug
  Juist en sterk.
Lendenpartij
  Gespierd en licht gebogen.
Croupe
  Iets schuin, lang en breed.
Borst
  Diep, lang, goed ontwikkeld en tot aan de ellebogen.
Ribben
  De ribben zijn matig gebogen.
Onderlijn en buik
  Buik zweeft nauwelijks.

Staart

Gehecht in het verlengde van de rug, bereikt ze de spronggewrichten. Recht of licht gebogen in sabel. Breed aan de wortel, taps toelopend naar het punt. Wanneer de hond beweegt, heeft het de voorkeur dat de staart niet boven de rug uitsteekt.

Ledematen

Voorhand

Algemeen
  Krachtig frame in harmonie met het algemene uiterlijk van de hond. Van voren gezien zijn de voorste loodrecht en parallel.
Schouders
  Lang, gespierd en ontspannen, goed bevestigd aan de borst.
Opperarm
  Lang en goed gehoekt met het schouderblad.
Ellebogen
  Dicht bij het lichaam, niet zichtbaar onder de ribbenkast.
Voormiddenvoet
  Elastisch, vormt een lichte hoek met de onderarm.
Voorvoeten
  Ovale voeten, met goed gebogen en strakke vingers.

Achterhand

Algemeen
  Lood en parallel van achteren gezien.
Dijbeen
  Breed en goed gespierd.
Knie
  Goed gehoekt.
Achtermiddenvoet
  Kort, droog en loodrecht wanneer het onderwerp stilstaat.
Spronggewricht
  Goed gehoekt.
Achtervoeten
  Ovale voeten, met goed gebogen en strakke vingers.

Gangwerk

Parallels, krachtig en langwerpig.

Coat

Haarkwaliteit
  Onbeleefd, niet te kort, liggend op het lichaam. Op het hoofd, de oren en de voorste zijde van de ledematen is het haar erg kort en glad. Onder de staart en aan de achterkant van de dijen kan het haar iets langer zijn.
Haarkleur
  Driekleurige jurk. Bij volwassen personen vormen zwarte haren een vacht die zich uitstrekt tot de bovenkant van de nek en op de bovenkant van de staart. Een tawny tint bedekt het hoofd, oren en ledematen, evenals de zijkanten van de nek, schouders, onderkant van het lichaam, dijen en de onderkant van de staart. De zwarte jas en tawny haar op de dijen zijn verschillend. De tawny kleur kan variëren van een gouden tint tot diepe en intense roesttonen. Witte vlekken op het hoofd, op de keel, de bovenkant van de nek, de kraag, de borst, de punt van de staart, het onderste deel van de ledematen en op de voeten zijn toegelaten.

Maat en gewicht

Schouderhoogte
  Reuen: Ideale hoogte: 57 cm. Tolerantiemarge: 53-61 cm.
Teven: ideale hoogte: 53 cm. Tolerantiemarge: 49-57 cm.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan ​​tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.
 

General defecten

Afwezigheid van seksueel dimorfisme.
Brede schedel, uitgesproken achterhoofd.
Korte of beknelde snuit, concave afschuining.
Gezwollen wangen.
Voorspelling superieur of inferieur, gearticuleerd in tang.
Ogen vrij.
Zachte rug.
Teenbladen te verticaal.
Kruis kort, hangend.
Staart opgeheven boven de lijn van de rug.
Beperkte actie van posteriors.
Ongedefinieerde vacht, met een sterke mix van zwart en vuurhaar en veel zwarte vlekken op de zijkanten van het lichaam, schouders en dijen bij volwassen personen.
Talrijke zwarte vlekken of vuur, uitgebreide witte vlekken.

Defecten die leiden tot uitsluiting

Agressieve of verlegen hond.
Hond verlegen en zeer gereserveerd.
Prognathisme superieur of inferieur uitgesproken.
Tweekleurig onderwerp (geel en wit, zwart en wit, zwart en vuur).
Elke kleur kleding of merk die niet door de standaard wordt geleverd.
Grootte is niet in overeenstemming met de limieten die door de norm worden geboden.
Een of twee blauwe ogen.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.

Bibliografie

http://www.fci.be/
  • Dernière mise à jour
    mercredi 21 décembre 2022 13:02

Aucune opinion sur "Chien courant de Hamilton".

Connectez-vous pour poster un commentaire

  • Mot de passe perdu ?
  • Identifiant perdu ?
  • Créer un compte

Menu principal

  • Accueil
  • Tous les canidés connusTous les canidés connus
    • Les races FCI
    • Les groupes FCI
  • Les races de chiens méconnuesLes races de chiens méconnues
    • Les croisements intéressants
    • Les races rares
      • Les canidés sauvages
        • Les chacals
        • Les loups
        • Les renards
  • Les races de chats reconnues
  • Les félidés méconnusLes félidés méconnus
    • Les espèces rares
      • Les chats sauvages
      • Les guépards
      • Les jaguars
      • Les léopards
      • Les lions
      • Les lynx
      • Les panthères
      • Les tigres
  • Classification par pays, région ou continent
  • Inclassables mais à voirInclassables mais à voir
    • Les fiches utiles
    • Les plages autorisées
  • Les coups de coeur et témoignagesLes coups de coeur et témoignages
    • Les coups de coeur
    • Le paradis virtuel
    • Les poèmes
    • Les rêves et paroles
    • Les textes à méditer
    • Tous mes amours au paradis
  • Les liens utiles sur le siteLes liens utiles sur le site
    • Forums
    • Les albums photos

Cela peut servir

  • Nous contacter
  • Recherche dans les articles

Connexion

  • Mot de passe perdu ?
  • Identifiant perdu ?
  • Créer un compte
  • Politique de confidentialité - R.G.P.T.
  • Règlement du site
  • Bibliographie
  • Portail du bien être animal du SPW
  • Code wallon du bien-être animal